Ο μαγικός κόσμος του παιδικού βιβλίου: Πορτοκαλάδα με ανθρακικό και άλλες ιστορίες

Είναι γεγονός ότι η Αθήνα αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ειδικά στις μέρες μας, ξεπηδούν από παντού street artists, μουσικοί, λογοτέχνες, ποιητές. Μα τι συμβαίνει άραγε με τη τέχνη για παιδιά; Σε μια πόλη που δε θα τη χαρακτηρίζαμε τόσο φιλική για την παιδική ηλικία, ποιος εμπνέεται και εμπνέει τους μικρούς μας φίλους;

Ο συγγραφέας Σπύρος Γιαννακόπουλος καλωσόρισε το Βάτραχο στους μαγικούς κόσμους της παιδικής λογοτεχνίας.

«Το να απευθύνεσαι σε παιδιά έχει ένα μυστικό: Γράφεις απλά και προσπαθείς να αποφεύγεις τις βρωμοκουβέντες. Για να σου δώσω να καταλάβεις», συνεχίζει, «όταν ο ήρωας σου είναι να πει μια βρωμοκουβέντα δεν λες την ίδια την βρωμοκουβέντα, αλλά λες ότι ο ήρωάς σου είπε βρωμοκουβέντα. Και αν ο ήρωάς σου που γράφεις ότι είπε βρωμοκουβέντα είναι παιδί, μπορείς να βάλεις να τον κατσαδιάζει κάποιος ενήλικος, για το παιδαγωγικό του θέματος. Ότι δεν κάνει να λέμε βρωμοκουβέντες. Από την άλλη στην λογοτεχνία για ενήλικες οι βρωμοκουβέντες επιτρέπονται».

Περιγράφοντας το πώς ξεκίνησε να γράφει βιβλία για παιδιά ο Σπύρος, γλαφυρότατος πάντα, μας λέει μια όμορφη ιστορία, σαν αυτές που έχουν τα βιβλία του: «Είχα πάει ένα ταξίδι στη Σκοτία. Το πρώτο μου ταξίδι. Ήμουν ακόμη φοιτητής. Είδα τα κάστρα και τα σπαθιά, είδα το Λοχ-Νες. Γύρισα, και, επηρεασμένος από τα όσα είδα, έγραψα το πρώτο μου διήγημα. Ήταν η ιστορία ενός δράκου που ζει δίπλα σε μια λίμνη –ένα άλλο Λοχ Νες- και χάνει την πυρωμένη του ανάσα. Το έστειλα στους Ερευνητές της Καθημερινής και είχα την χαρά να το δω να δημοσιεύεται. Αυτό πριν από δέκα χρόνια. Ακολούθησαν κι άλλα διηγήματα για παιδιά, δημοσιευμένα πάντα στο ίδιο έντυπο. Πάντα όμως με βασάνιζε εκείνο το πρώτο μου διήγημα και το πρόβλημα του δράκου με την πυρωμένη του ανάσα στο οποίο, η λύση που έδινα δεν ήταν λυτρωτική: ο δράκος στο τέλος του διηγήματος απλώς αποδεχόταν το πρόβλημά του. Θεώρησα πως υπάρχει ζουμί εδώ και πως μπορεί να συνεχιστεί η ιστορία σε μεγαλύτερη φόρμα. Ανέπτυξα σενάριο, πλοκή, χαρακτήρες, καλούς και κακούς. Και έγινε το πρώτο μου παιδικό μυθιστόρημα με τίτλο: “Ο Τρύφωνας από τη Δρακολανδία” που κυκλοφόρησε πέρσι από τις εκδόσεις Πατάκη σε εικονογράφηση Πέτρου Χριστούλια. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο: “Πορτοκαλάδα με Ανθρακικό” πάλι από τις εκδόσεις Πατάκη, πάλι σε εικονογράφηση Πέτρου Χριστούλια. Θα ακολουθήσουν κι άλλα».

Το νέο βιβλίο του Σπύρου ονομάζεται «Πορτοκαλάδα με ανθρακικό» και αναφέρεται στον Άγη,  ένα δεκάχρονο πιτσιρίκι, ατίθασο, γκρινιάρικο και με έντονη φαντασία που βαριέται το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων και προτιμά την εξερεύνηση. Η περιπέτεια του Άγη ξεκινά όταν πηγαίνει στο χωριό διακοπές με τον θείο του τον Χάρη, ο οποίος είναι ένας μποέμ τύπος, οδηγεί μίνι κούπερ, εργάζεται ως μπάρμαν, φτιάχνει ξακουστά μοχίτο και του αρέσουν οι Beatles.

Διαβάζοντας τη «Πορτοκαλάδα», δε μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε αν μέσα στην ιστορία βρίσκεται πουθενά το παιδί Σπύρος. Σύμφωνα με τον ίδιο, το παιδί Γιαννακόπουλος διαφέρει από τον Άγη («από τον Χάρη εννοείται ότι διαφέρει γιατί ο Χάρης είναι μπάρμαν και θα ήταν περίεργο αν το παιδί Γιαννακόπουλος κρύβεται σε έναν μπάρμαν»). Το παιδί Γιαννακόπουλος διάβαζε πολύ. Και ήταν σαν να μην υπήρχε. Ο Άγης ξεσηκώνει όλο το χωριό και κουβαλάει αδιάβαστο το ίδιο βιβλίο εδώ και έναν χρόνο.

Πηγή έμπνευσης του Σπύρου είναι τα άλλα βιβλία καθώς, όπως μας εκμυστηρεύεται, κλέβει φουλ, διακριτικά πάντα, ενώ παιδικός ήρωας του Σπύρου είναι ο Αστερίξ, «ξύπνιος και καταφερτζής, ανήσυχος και ταξιδιάρης, χωρατατζής, πρώτος στις πλάκες, αλλά όταν το απαιτούν οι περιστάσεις είναι τζέντλεμαν – θυμήσου τον μπροστά στην Κλεοπάτρα. Έχουμε και το ίδιο μπόι».

Φωτογραφία: Μαρίλια Γιαννακοπούλου

Συζητώντας για την Αθήνα του σήμερα και τους συγγραφείς, σημειώνει ότι η ομορφιά του να είσαι συγγραφέας είναι ότι μπορείς να δουλεύεις από το κρεβάτι σου και η δυσκολία είναι ότι πρέπει να βρεις χρόνο να δουλεύεις από το κρεβάτι σου.

Καθώς μιλά κανείς με τον Σπύρο είναι εύκολο να καταλάβει ότι έχει «ξεσκονίσει» μερικές εκατοντάδες βιβλία, παιδικά και μη. Από όλες αυτές τις στοίβες, ο ίδιος ξεχωρίζει το «Coraline» του Neil Gaiman. «Ζηλεύω όποιον το διαβάζει για πρώτη φορά», λέει χαρακτηριστικά.

Τέλος, αναφερόμενος στα μελλοντικά του σχέδια, μας πληροφόρησε ότι μπορούμε να περιμένουμε ακόμα δύο βιβλία τα οποία είναι υπό έκδοση ενώ δουλεύει ακόμα ένα. «Θέλω να κάνω picture book, αλλά ζορίζομαι με την μικρή φόρμα. Θέλω να γράψω ένα σενάριο για Graphic Novel. Θα πάω στο Primavera. Θα δω Radiohead».