Τέρη Βακιρτζόγλου: «Ο αυτοσχεδιασμός μού δίνει ελευθερία»

Νέα, φιλόδοξη, γλυκύτατη και ταλαντούχα, η Τέρη Βακιρτζόγλου συνάντησε το Βάτραχο και μίλησαν με τη συντροφιά μιας δροσερής μπύρας στο μέρος που λατρεύουμε να μισούμε: το κέντρο της Αθήνας.

Η Τέρη είναι ευτυχισμένη με λίγα και απλά πράγματα, οικογένεια, φίλους, μουσική, καλό φαγητό και ίσως καμιά μπύρα – από την αρχή νιώσαμε την απόλυτη ταύτιση. Είναι από τις πολλά υποσχόμενες jazz φωνές της Ελλάδας αυτή τη στιγμή και είναι πλέον έτοιμη να ηχογραφήσει τον πρώτο της δίσκο.

Όταν ήταν μικρή δεν της άρεσε καθόλου η jazz που έπαιζε στο σπίτι. Όταν ήρθε η ώρα, η jazz την ξανασυνάντησε ως πρωτοετή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, όπου η Τέρη είδε το φοιτητικό jazz σύνολο στην τελετή υποδοχής. «Ήταν όλοι απίστευτοι και μου έβαλαν το ζιζάνιο να αρχίσω να ψάχνω και αυτή τη μουσική».

Η jazz για την ίδια είναι μια απαιτητική μουσική, που χρειάζεται κανείς να ακούσει ζωντανά για να την εκτιμήσει όπως πρέπει. Με τον καιρό άρχισε να την ανακαλύπτει και η γνωριμία τους ήταν σχεδόν απελευθερωτική για την Τέρη: «Άρχισα να καταλαβαίνω από που προέρχεται αυτή η μουσική. Το χαρακτηριστικό που ανακάλυψα και με ενδιαφέρει περισσότερο είναι ο αυτοσχεδιασμός και η ελευθερία που μου δίνει. Μέσα από αυτή τη μουσική μπορώ να βρω το δικό μου ήχο και να εκφραστώ πιο ουσιαστικά – αυτό μου άρεσε περισσότερο. Στη ζωγραφική, ο αυτοσχεδιασμός θα σήμαινε οτι έχεις πιο πολλά χρώματα για να ζωγραφίσεις. Φυσικά θα πρέπει να μάθεις να χειρίζεσαι αυτά τα χρώματα».

Πέρα από προσωπικότητες της ιστορίας της jazz, όπως οι Sarah Vaughan, Billie Holiday, Betty Carter και Ella Fitzgerald, για την Τέρη στάθηκαν τρομερή πηγή έμπνευσης και ταλαντούχοι άνθρωποι που γνώρισε κατά την παραμονή της στη Νέα Υόρκη και το Queens College, όπου σπούδασε τα τελευταία χρόνια: «Από τους ανθρώπους που είχαν τρομερή επιρροή πάνω μου και με βοήθησαν ήταν η Sheila Jordan, μια θρυλική τραγουδίστρια για μένα. Ακολουθούσε τον Charlie Parker και είχε κάνει απίστευτες ηχογραφήσεις και συνεργασίες. Το πιο απίστευτο είναι να ακούς έναν άνθρωπο να μιλά για την ιστορία της jazz όπως την έχει ζήσει. Υπάρχουν ωστόσο κι άλλοι άνθρωποι από το χώρο που με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, όπως ο Γιώργος Κοντραφούρης, ο Δήμος Δημητριάδης, ο Δήμητρης Καλατζής, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν ό,τι κάνουν τελείως ανιδιοτελώς και μέσα από τη ψυχή τους».

Μιλώντας για τη ζωή της στη Νέα Υόρκη και την απόφασή της να επιστρέψει στην Αθήνα, λέει χαρακτηριστικά: «Στην ουσία πήγα εκεί για να σπουδάσω. Παρόλα αυτά με βοήθησε πολύ να δω τη σκηνή. Είναι αντίστοιχο με το να έρθει κάποιος στην Ελλάδα για να μάθει και να δει την ιστορία του ρεμπέτικου. Ήθελα, επομένως, να πάω πιο κοντά στην πηγή. Αυτή η πόλη με έκανε να εκτιμήσω πάρα πολλά πράγματα, και πάνω από όλα το εδώ. Με βοήθησε να καταλάβω τα καλά της Αθήνας και να απομυθοποιήσω την ιδέα οτι όλα στο εξωτερικό είναι τέλεια».

Όσον αφορά στη μουσική σκηνή της Αμερικής, έσπευσε να ξεκαθαρίσει: «Η αλήθεια είναι οτι πολλοί άνθρωποι δε ζουν από τη μουσική ούτε στην Αμερική, λόγω του κορεσμού. Εκεί είναι 50 φορές πιο αδύνατο να ζήσει κάποιος από ό,τι εδώ».

Ο τίτλος του πρώτου της δίσκου, τον οποίο ήδη ετοιμάζει μετά το πέρας μιας σύντομης crowdfunding campaign που έτρεξε το καλοκαίρι, προέκυψε στην πορεία: «Qualia», ένας φιλοσοφικός όρος για τον οποίο μας μίλησε αναλυτικότερα: «Ο όρος αφορά στην επικοινωνία των συναισθημάτων, κατά πόσο ο ένας μπορεί να μπει στη θέση του άλλου, ακόμα κι αν δεν έχει ξαναβιώσει ποτέ παρόμοιο συναίσθημα ή παρόμοια κατάσταση. Αυτό βέβαια έχει δυο πλευρές, τις οποίες όλοι λίγο ή πολύ έχουμε ζήσει: είτε νιώθουμε οτι δε μας καταλαβαίνει κανείς, είτε βρίσκουμε έναν άνθρωπο με τον οποίο νιώθουμε τρομερή σύνδεση. Αυτή ήταν η αφορμή μου. Είναι η απόπειρά μου να επικοινωνήσω αυτά τα συναισθήματα και να βρω το κοινό σημείο με ανθρώπους που ίσως έχουν ζήσει αυτά τα πράγματα».

Η κουβέντα μας έκλεισε με την Τέρη να δίνει τη δική της απάντηση σε όλα όσα μας περιβάλλουν και μας κατατρέχουν – τη βία, την ομοφοβία, το ρατσισμό, την τρομοκρατία: «Αυτά πάντα υπήρχαν και υπάρχουν παντού. Φυσικά όμως ό,τι αφορά σε ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία, θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτο. Με όσα συμβαίνουν είναι μια καλή στιγμή να χτίσουμε άλλες βάσεις. Το βασικότερο κομμάτι είναι, αντί να ψάχνουμε αυτό που μας διαχωρίζει από τους άλλους και να υψώνουμε τείχη και ασπίδες, να κατανοήσουμε τους άλλους, όπως θα θέλαμε να κατανοήσουν και εμάς. Αυτή τη στιγμή βιώνουμε όλοι τα ίδια προβλήματα. Ας γλυτώσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας από άλλο ένα πράγμα που θα μας κάνει δύσκολη τη ζωή. Ειδικά συζητώντας λίγους μήνες μετά το περιστατικό στο Ορλάντο, σε μια χώρα που πριν ένα χρόνο νομιμοποίησε το γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων και την ίδια στιγμή υπάρχει κόσμος που είναι εξτρεμιστής και θα κάνει οτιδήποτε για να επιβάλλει τη γνώμη του. Ο φασισμός έχει πάρα πολλά πρόσωπα και κρύβεται πάρα πολύ καλά. Στο χέρι μας είναι όχι απλά να τον πολεμάμε, αλλά να μην τον αφήσουμε στιγμή να μπει μέσα μας χωρίς να το καταλάβουμε».

Τον επόμενο μήνα, παράλληλα με τα μαθήματα φωνητικής που παραδίδει στο LAB Music Education, η Τέρη μπαίνει στο στούντιο και εμείς στο μεταξύ ρίχνουμε κλεφτές ματιές για τις επόμενες εμφανίσεις της στην Αθήνα, ανυπομονώντας για την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου!

* Με την Τέρη στον πρώτο της δίσκο παίζει και το λεγόμενο «Qualia quartet»:
Θοδωρής Κότσυφας – κιθάρα
Γιάννης Παπαδόπουλος – πιάνο, πλήκτρα
Κώστας Κωνσταντίνου – κόντρα-μπάσο
Δημήτρης Κλωνής – τύμπανα