Οι «Σιδηρές Κυρίες» της Λατινικής Αμερικής

Οι προεδρικές εκλογές που διεξάγονται αυτές τις μέρες στην Χιλή έχουν άρωμα γυναίκας -μόνο. Την προεδρία διεκδικούν η Μισέλ Μπατσελέτ και η Εβελίν Ματέι, με την Μπατσαλέτ να αναδεικνύεται νικήτρια στον πρώτο γύρο με 47%. Αντίθετα με την Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική αρκετές γυναίκες κατάφεραν να αναδειχθούν στην ηγεσία των χωρών τους τα τελευταία χρόνια.

Μπορεί στην Ευρώπη να μετράμε στα δάχτυλα του ενός χεριού τις γυναίκες που κατάφεραν να φτάσουν στο ύπατο αξίωμα, αντίθετα η Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια έχει αναδείξει πολλές φορές γυναίκες για προέδρους και μάλιστα με ποσοστά που θα ζήλευαν ακόμα και οι άντρες συνάδελφοι τους, για να μην μιλήσουμε για τους Έλληνες πολιτικούς.

Το thefrog.gr παρουσιάζει το προφίλ των γυναικών που κυβερνούν σήμερα τις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Μισέλ Μπατσελέτ – Χιλή

Οι προεδρικές εκλογές που διεξάγονται αυτές τις μέρες στην Χιλή έχουν άρωμα γυναίκας -μόνο. Και οι δυο υποψήφιοι είναι γυναίκες, η Μισέλ Μπατσελέτ της κεντροαριστερής Συμμαχίας και η Εβελίν Ματέι του Συντηρητικού Κόμματος, με την Μπατσαλέτ να αναδεικνύεται νικήτρια στον πρώτο γύρο με 47% .

Θα είναι η δεύτερη φορά που η Μπατσελέτ εκλέγεται πρόεδρος της Χιλής, καθώς είχε κερδίσει τις εκλογές του 2006 και είχε γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία της χώρας. Η Μπασελέτ υπόσχεται πως στις 100 πρώτες μέρες από την εκλογή της θα πραγματοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που δεν έκανε στην προηγούμενη θητεία της, όπως την αναθεώρηση του συντάγματος -κληροδότημα της δικτατορίας- τη φορολογική μεταρρύθμιση, την αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, τη βελτίωση του συστήματος υγείας και των δημόσιων υπηρεσιών.

Το 1970- επί Πινοσέτ- ο πατέρας της φυλακίστηκε με την κατηγορία της προδοσίας, ενώ η ίδια και η μητέρα της κρατήθηκαν και βασανίστηκαν πριν εξοριστούν από τη χώρα. Πριν εκλεγεί πρόεδρος το 2006 είχε διατελέσει Υπουργός Υγείας. Προκάλεσε σάλο και το μένος της Καθολικής Εκκλησίας, όταν νομιμοποίησε την ελεύθερη διανομή του “χαπιού της επόμενης μέρας” σε περιπτώσεις βιασμών.

Το 2010, καθώς δεν επιτρεπόταν να επανεκλεγεί,  ανέλαβε καθήκοντα εκτελεστικής διευθύντριας του ΟΗΕ για τις Γυναίκες.

Λάουρα Τσιντσίγια – Κόστα Ρίκα

Εξελέγη το 2010 στο ύπατο αξίωμα και ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία της Κόστα Ρίκα. Από το 1994 έως το 2006 είχε υπηρετήσει σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις, ενώ το 2006 διετέλεσε αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του Όσκαρ Άριας.

Παρότι το Κόμμα Εθνικής Απελευθέρωσης με το οποίο εκλέγεται ανήκει στην Σοσιαλιστική Διεθνή και σκοπεύει «στην προώθηση μια προοδευτικής πολιτικής», η ίδια έχει γίνει στόχος κριτικής για τις οπισθοδρομικές της απόψεις, καθώς είναι κατά του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους, κατά των αμβλώσεων αλλά και του γάμου ομόφυλων.

Κριστίνα Φερνάντες Κίρχνερ – Αργεντινή

Η Κριστίνα Φερνάντες Κίρχνερ εξελέγη το 2007, παίρνοντας τα σκήπτρα  από τον άντρα της, που είχε διατελέσει πρόεδρος από το 2003 ως το 2007. Χαρακτηριστικά ο Τύπος τους αποκαλούσε Κλίντον της Λατινικής Αμερικής.  Ήταν η πρώτη που εξελέγη στο ανώτατο αξίωμα αλλά η δεύτερη που βρέθηκε στο πόστο του προέδρου στην ιστορία της Χιλής. Πρώτη στον προεδρικό θώκο είχε βρεθεί η τρίτη σύζυγος του Χουάν Περόν, η Ισαμπέλα Περόν, που τον διαδέχθηκε μετά τον θάνατό του και κυβέρνησε την Αργεντινή από 1974 ως το 1976, όταν πραγματοποιήθηκε το στρατιωτικό πραξικόπημα.

Η Κίρχνερ σπούδασε Νομικά και ήταν μέλος της Νεολαίας των Περονιστών. Από τη δεκαετία του ’80 πέρασε από διάφορα βουλευτικά αξιώματα, ενώ το 2003 συνετέλεσε στην εκλογή του άντρα της, καθώς είχε αναλάβει την επικοινωνιακή καμπάνια.

Παρόλο που η Κίρχνερ προσπάθησε να ανορθώσει οικονομικά την χώρα, τα τεράστια προβλήματα που υπάρχουν στην Αργεντινή προκαλούν συχνά μαζικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες εναντίον της αμφιλεγόμενης πολιτικής της.

Ντίλμα Ρούσεφ – Βραζιλία

Εξελέγη πρόεδρος στις εκλογές του 2010 με το Εργατικό Κόμμα. Στην ιστορία της Βραζιλίας είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος ενώ σύμφωνα με τη σχετική λίστα των Times είναι ένα από τα πρόσωπα με την μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως.

Επανεξελέγη κυρίως γιατί υπήρξε επιλογή του προκατόχου της Λούλα ντα Σίλβα, αλλά και επειδή υποσχέθηκε να συνεχίσει την πολιτική του.

Παρόλα αυτά, ο αργός ρυθμός ανάπτυξης, η ακρίβεια και άλλα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν την Βραζιλία- την ώρα που η χώρα δαπανεί δισεκατομμύρια για τους Ολυμπιακούς αγώνες και το Μουντιάλ- δεν έχουν αντιμετωπισθεί παρά τις υποσχέσεις και οι Βραζιλιάνοι διαδηλώνουν εδώ και μήνες ενάντια στην πολιτική της Ρούσεφ. Η ίδια προσπαθεί, είτε καλώντας σε διάλογο είτε υποσχόμενη διαρθρωτικές αλλαγές, να πείσει τους Βραζιλιάνους βλέποντας τα ποσοστά της να καταβαραθρώνονται και την επανεκλογή της το 2014 να απομακρύνεται.