“Τοκογλύφοι” παντού

Δεν έχει σημασία αν είμαστε στο Μνημόνιο (των “τοκογλύφων”) ή αν βγαίνουμε στις αγορές (που παρουσιάζονται ακόμη χειρότερες από τους “τοκογλύφους”): πρέπει μόνο να ακούμε συνεχώς ότι κάποιος μας κλέβει και ότι δεν φταίμε ποτέ εμείς.

«Δανείζονται με 5%, αντί για το ισχύον 1,5%, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κάνουν την πιο ακριβή εκλογική καμπάνια, με δημόσιο χρήμα!». Αυτό ήταν το σχόλιο του Δημήτρη Παπαδημούλη στο Twitter για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές.

Φυσικά, το “ισχύον” επιτόκιο στο οποίο αναφέρθηκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό της δανειακής σύμβασης με την τρόικα – δηλαδή των Μνημονίων. Με άλλα λόγια, ο κ. Παπαδημούλης φάνηκε σαν να υπερασπίζεται τα δάνεια που λαμβάνει η χώρα από Ε.Ε. και ΔΝΤ – χαμηλότοκα, αλλά συνοδευόμενα αναγκαστικά από σκληρή λιτότητα και επίπονες μεταρρυθμίσεις.

Γράφτηκαν πολλά για την γκάφα αυτή – τί άλλο μπορεί να είναι, εκτός από γκάφα, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται ξαφνικά υπέρμαχος του δανεισμού από την τρόικα;

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα. Το ένα είναι ο κ. Παπαδημούλης να μην έχει ιδέα για τί πράγμα μιλάει, πράγμα δύσκολο – θα το περίμενε κανείς από κάποιον “ψεκασμένο” πολιτευτή της πλάκας, αλλά όχι από αυτόν. Το άλλο, που φαντάζει πιο ρεαλιστικό, είναι να έχει πλήρη επίγνωση του τί λέει, θεωρώντας ότι το ακροατήριό του θα το βρει απόλυτα φυσιολογικό και θα το επικροτήσει.

Βέβαια, τουλάχιστον ένα μέρος αυτού του ακροατηρίου θεωρούσε εξίσου φυσιολογικό να ονομάζονται “τοκογλύφοι” αυτοί που μας δάνειζαν με 2%-2,5% (τόσο είναι το μεσοσταθμικό επιτόκιο των δανείων από ΕΚΤ και ΔΝΤ, όχι 1,5%), όταν στις αγορές δεν μπορούσαμε να ελπίζουμε ούτε για 10%.

Είναι μία λογική για την οποία δεν έχει σημασία αν είμαστε στο Μνημόνιο (των “τοκογλύφων”) ή αν βγαίνουμε στις αγορές (που παρουσιάζονται ακόμη χειρότερες από τους “τοκογλύφους”): πρέπει μόνο να ακούμε συνεχώς ότι κάποιος μας κλέβει και ότι δεν φταίμε ποτέ εμείς. Όμως, τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη δανειακή σύμβαση, δεν έχει παρουσιαστεί η μαγική εναλλακτική για να μη δανειζόμαστε ούτε από τις αγορές, ούτε από τους εταίρους της τρόικα.

Μην παρασυρθεί κανείς: ούτε το Μνημόνιο υπερασπίζομαι εδώ, ούτε την έξοδο στις αγορές με τον τρόπο που έγινε (πρόωρα, για επικοινωνιακούς και κυρίως προεκλογικούς λόγους, με πράγματι ακριβό επιτόκιο). Το μόνο που υπερασπίζομαι είναι το δικαίωμά μας να μη μας περνάει όλους ο (κάθε) κ. Παπαδημούλης για παντελώς ηλίθιους και άσχετους.

Παρόλα αυτά ελπίζω αυτή να ήταν η πρόθεσή του, διότι το άλλο ενδεχόμενο -του να μην έχει ιδέα για τί πράγμα μιλάει- δεν θέλω καν να το φανταστώ. Μεθαύριο μπορεί να είναι στην κυβέρνηση.