Από τον Σεφέρη στον Παναγούλη: κηδείες που έγιναν διαδηλώσεις

Μια σπίθα είναι αρκετή. Από τον μεγάλο ποιητή Γιώργο Σεφέρη ως τον αγωνιστή Αλέκο Παναγούλη, το thefrog.gr θυμάται ιστορικές κηδείες που αποτέλεσαν ευκαιρίες να εκφραστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και μετατράπηκαν σε μαζικές διαδηλώσεις.

Μια σπίθα είναι αρκετή. Πριν ένα μήνα στην κηδεία του 19χρονου Θανάση Καναούτη, ο οποίος σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και μετά από λογομαχία με ελεγκτή επειδή δεν είχε εισιτήριο, ένα πλήθος κόσμου κατευθύνθηκε διαδηλώνοντας από το σημείου του τραγικού συμβάντος ως το νεκροταφείο. Η κηδεία αποτέλεσε αφορμή για να εκφραστεί η λαϊκή οργή ενάντια στα μέτρα λιτότητας.

Δεν ήταν η μόνη. Από τον μεγάλο ποιητή Γιώργο Σεφέρη ως τον αγωνιστή Αλέκο Παναγούλη, το thefrog.gr θυμάται ιστορικές κηδείες που αποτέλεσαν ευκαιρίες να εκφραστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και μετατράπηκαν σε μαζικές διαδηλώσεις.

Κωστής Παλαμάς, 1943

Η πρώτη κηδεία που μετατράπηκε σε ένα είδος διαδήλωσης ήταν αυτή του ποιητή Κωστή Παλαμά. Χιλιάδες κόσμου, παρά την ανακοίνωση της κατοχικής κυβέρνησης ότι «πάσα συγκέντρωσις πολιτών θα διαλύηται διά των όπλων», συρρέει στο Α’ νεκροταφείο.  Ανάμεσά τους ο Άγγελος Σικελιανός ο Ηλίας Βενέζης, ο Άγγελος Τερζάκης. Την ώρα που οι Γερμανοί καταθέτουν στεφάνι εκ μέρους του Τρίτου Ράιχ η Μαρία Κοτοπούλη φωνάζει «Σκατά». Έπειτα από λίγη ώρα ο Σικελιανός προσποιείται ότι σκοντάφτει και κλωτσά το στεφάνι. Ο κόσμος απαγγέλει το «Ηχήστε Σάλπιγγες» και τραγουδά τον εθνικό ύμνο μπροστά στους αμήχανους Γερμανούς κατακτητές.

Γρηγόρης Λαμπράκης, 1963

Ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης δολοφονείται από το παρακράτος στις 22 Μαΐου του 1963. Επτακόσιες χιλιάδες πολίτες συνοδεύουν την σωρό του αψηφώντας την τρομοκρατία της Δεξιάς. Έτσι η νεκρώσιμη ακολουθία μετατρέπεται σε λαϊκό ξέσπασμα με τα συνθήματα «Ζει ο Λαμπράκης» και «Δημοκρατία». Το γεγονός θα οδηγήσει πέντε μήνες αργότερα στην ήττα της ΕΡΕ και του Καραμανλή και στην νίκη της Ένωσης Κέντρου.

Σωτήρης Πέτρουλας, 1965

Ο φοιτητής της ΑΣΟΕΕ πέφτει νεκρός κατά τη διάρκεια διαδήλωσης με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η αυλόδουλη κυβέρνηση» στην διασταύρωση Σταδίου και Λαδά, ύστερα από επίθεση της αστυνομίας με ξύλο και χημικά. Ήταν μόλις 23 χρονών. Παρά την προσπάθεια της αστυνομίας το σώμα του Πέτρουλα να ταφεί εν κρυπτώ, η οικογένεια παραλαμβάνει την σωρό του ύστερα από μήνυση .

Η κηδεία γίνεται στις 23 Ιούλη και μετατρέπεται σε μια τεράστια διαδήλωση, που ξεκινά από το σπίτι του και φτάνει στο νεκροταφείο. Τα συνθήματα που κυριαρχούν κατακεραυνώνουν το παλάτι, ο κόσμος τραγουδά  «Σωτήρη Πέτρουλα σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά, μάρτυρες ήρωες οδηγούν τα γαλάζια μάτια σου μας προσκαλούν».

Γιώργος Σεφέρης, 1971

Τον Σεπτέμβριο του 1971 ο λαός της Αθήνας αψηφά την απαγόρευση του καθεστώτος που αφορούσε τις δημόσιες συναθροίσεις και ακολουθεί μαζικά το φέρετρο του μεγάλου ποιητή Γιώργου Σεφέρη, που είχε αφήσει την πνοή του δυο μέρες πριν, στις 20 Σεπτεμβρίου. Ο κόσμος τραγουδά «Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι, διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό» του Μίκη Θεοδωράκη και η νεκρώσιμη ακολουθία μετατρέπεται σε μια μεγαλειώδη διαδήλωση ενάντια στην Χούντα.

Αλέκος Παναγούλης, 1976

Τον Μάιο του 1976 χιλιάδες κόσμου ακολουθεί την σωρό του Αλέκου Παναγούλη. Η οργή ξεχειλίζει και η κηδεία μετατρέπεται σε μαζική διαμαρτυρία, ενάντια στην ανοχή προς τους χουντικούς βασανιστές, που πολλοί από αυτούς όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν αλλά συνέχισαν να κατέχουν θέσεις και αξιώματα. Η οργή είναι τεράστια καθώς κανείς δεν πείθεται από την επίσημη εκδοχή περί ατυχήματος. Άλλωστε ο Αλέκος Παναγούλης κρατούσε στα χέρια του στοιχεία που θα ξεσκέπαζαν το παρακράτος.