Το επικίνδυνο chicken game του Γ. Βαρουφάκη

Ο νέος υπουργός Οικονομικών γνωρίζει πολύ καλά τη Θεωρία Παιγνίων. Δυστυχώς, για τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους έχει διαλέξει λάθος παίγνιο.

Πρόκειται για το “chicken game”, ένα από τα πιο συνηθισμένα παίγνια που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν διαπραγματεύσεις που ξεκινούν σε συνθήκες αντιπαράθεσης. Οι οδηγοί δύο αυτοκινήτων αποφασίζουν να λύσουν τις διαφορές τους στην άσφαλτο. Τοποθετούν τα αυτοκίνητα σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης και αναπτύσσουν ταχύτητα. Νικητής είναι αυτός που δεν θα «κιοτέψει», δηλαδή αυτός που θα παραμείνει στην πορεία του, ενώ ηττημένος αυτός που, έστω και την τελευταία στιγμή, θα στρίψει απότομα για να αποφύγει το ατύχημα.

Όπως σε κάθε παίγνιο, έτσι και στο chicken game, ο συνδυασμός διαφορετικών αποφάσεων των δύο παικτών οδηγεί σε διαφορετικό αποτέλεσμα. Αν ο “Α” παίκτης επιμείνει στην πορεία του, ενώ ο “Β” στρίψει για να αποφύγει τη σύγκρουση, ο Α είναι νικητής. Στην ακριβώς αντίθετη περίπτωση, κερδίζει προφανώς ο Β.

Υπάρχουν όμως και άλλα δύο ενδεχόμενα: το ένα είναι να στρίψουν και οι δύο, στην οποία περίπτωση έχουμε ισοπαλία («κιοτεύουν» και οι δύο, κατά συνέπεια κανείς δεν μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη αλλά ούτε έχει χάσει). Το άλλο είναι να μη στρίψει κανείς από τους δύο, στην οποία περίπτωση υπάρχει καταστροφική σύγκρουση – οι οδηγοί δεν χάνουν μόνο στο chicken game, αλλά ρισκάρουν και τη ζωή τους.

Από τις δηλώσεις του Γιάνη Βαρουφάκη μετά τη συνάντηση με τον Γερούν Ντάισελμπλουμ κατέστη σαφές ότι η ελληνική πλευρά έχει επιλέξει να προκαλέσει τους εταίρους σε ένα επικίνδυνο chicken game. Πάτησε το γκάζι ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν συνομιλούμε με τη σαθρή τρόικα» και περιμένει να «κιοτέψουν» οι δανειστές.

Δεν είναι μπλόφα: η στάση της ελληνικής κυβέρνησης βασίζεται στο γνωστό αφήγημα που οδήγησε στην εκλογή της, ότι «οι εταίροι έχουν να χάσουν πολλά περισσότερα αν δεν στηρίξουν την Ελλάδα». Δηλαδή, με τους όρους του παιγνίου, ότι ακόμη και στο ενδεχόμενο της σύγκρουσης, το όχημα των δανειστών θα καταγράψει τις μεγαλύτερες ζημιές. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ένα «παπάκι» που ετοιμάζεται να πέσει, με τέρμα τα γκάζια, πάνω σε τριαξονική νταλίκα.

Το αν και πόσο φοβάται ο νταλικιέρης το ελληνικό παπάκι θα φανεί -το αργότερο- σε τέσσερις εβδομάδες.