JazzMatazz: χιούμορ – jazz, σημειώσατε X

Είναι swing, είναι jazz, είναι χορευτικό, είναι σατιρικό… είναι JazzMatazz – το πιο καυστικό ελληνικό swing-jazz συγκρότημα, το οποίο μιλάει σήμερα στο Βάτραχο, λίγες μέρες πριν από τη live εμφάνισή του στο Faust στις 26 Απριλίου!

Πριν από δυο σχεδόν χρόνια οι πανηγυρτζήδες της jazz κυκλοφόρησαν το δίσκο «Κρίσοι και πείναπ γκερλς», με πέντε κομμάτια που μας έκαναν να κλάψουμε – είτε από τα γέλια, είτε από την τραγικότητα των καταστάσεων που σατιρίζουν. Η Μαρία Βασιλοπούλου, η φωνή των JazzMatazz, μιλά και εξ ονόματος των αγοριών της όταν κάνει έναν απολογισμό της κυκλοφορίας αυτής: «Ακούμε το δίσκο αυτό με συγκίνηση γιατί τελικά αυτό που είχαμε στο μυαλό μας το καταφέραμε και μάλιστα είμαστε υπερήφανοι για το αποτέλεσμα. Τον ακούμε και με νοσταλγία, γιατί η διαδικασία της ηχογράφησης για μένα τουλάχιστον, ήταν εκτός από πρωτόγνωρη, μια από τις καλύτερες μουσικές φάσεις της ζωής μου ως τώρα».

Επειδή με τα social media πλέον όλα είναι προσβάσιμα και με ένα κλικ μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα για τον καθένα, κυρίως για τους μουσικούς και την τέχνη τους, παρατηρήσαμε οτι οι JazzMatazz έχουν μια εμμονή με την Αθήνα. Γιατί λοιπόν τέτοιο κόλλημα με την πρωτεύουσα; «Γιατί είμαστε τοπικιστές και ψώνια – εννοείται! Τι νομίζετε; Ότι θα μπορούσαμε με τόση κλάση, στυλ, ταπεραμέντο και μπρίο να καταγόμαστε από κανά ξεχασμένο χωριουδάκι; Πέρα από την πλάκα, νομίζω ότι είναι χιουμοράκι Παυλέα αυτό, για αυτούς που όντως θεωρούν ότι το να είσαι Αθηναίος σε κάνει κατά τι ανώτερο από κάποιον που κατάγεται από χωριό. Πάντως εγώ είμαι από την ξακουστή Ζαχάρω που έχει τον καλύτερο δήμαρχο στον κόσμο», αναπολεί η Μαρία με συγκίνηση, «γιατί πήγε και έφερε νύφες για τους μοναχικούς και ευαίσθητους γαμπρούς που κυκλοφορούσαν μοναχοί στα άγρια τοπία της Ηλείας…».

Φωτογραφία: Μαίρη Νάσση

Πέρα από χιούμορ και αστείρευτη όρεξη να σατιρίσουν οτιδήποτε υποπίπτει στην αντίληψή τους, έχουν ακόμα τον πιο μεγάλο και γνωστό πανελληνίως – και όχι μόνο – ατζέντη, «ΜΝΗΜΟΝΙΑC – “ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ” agency». Πώς τα βγάζει πέρα μια μπάντα με έναν ατζέντη που ακούγεται τόσο… κακός στη δουλειά του;  «Δεν τα βγάζει! Καλό; Η αλήθεια είναι πως όλοι μας έχουμε μία δεύτερη πρωινή δουλειά, είτε μέσα στο πεδίο της μουσικής είτε τελείως εκτός, γιατί μόνο με τα live δουλειά δε γίνεται. Και δεν γινόταν τις καλές εποχές, πόσο μάλλον τώρα. Έχοντας πάρει λοιπόν απόφαση ότι οι καλλιτέχναι θα είναι πάντα “ριγμένοι”, συγκεντρωνόμαστε, όχι στο επαγγελματικό-οικονομικό-εμπορικό κομμάτι της δουλειάς και της μπάντας, αλλά κυρίως στο να είμαστε αληθινοί και στοχευμένοι σε ό,τι κάνουμε και οι μουσικοί μας ρυθμοί να χτυπούν στον ρυθμό που χτυπά η κοινωνία, η πολιτική, οι εξελίξεις (σαν το δελτίο ειδήσεων του Mega)».

Η αθεράπευτη αγάπη που έχουν για το καυστικό χιούμορ και τη σάτιρα είναι ολοφάνερη από κομμάτια όπως  «Ο Λογαριασμός» ή «Θέλω να με θες για τα λεφτά μου». Με αφορμή αυτά τα κομμάτια, ζητήσαμε από τη Μαρία να μας πει τι σημασία έχει για εκείνη το χιούμορ στη ζωή και τη μουσική, καθώς επίσης και ποιο είναι εκείνο το στοιχείο της ελληνικής πραγματικότητας το οποίο δε χορταίνει να σατιρίζει μαζί με τα αγόρια της: «Δε ζω χωρίς το χιούμορ ούτε λεπτό – που λέει και το άσμα. Τη μεγαλύτερη σημασία έχει! Αντιμετωπίζω τα πάντα με χιούμορ για να μην πελαγώνω και το χρησιμοποιώ ως μέσο επικοινωνίας με τους πάντες, για να γνωριστώ, για να συνεργαστώ, για να έρθω κοντά με τους ανθρώπους. Και αφού λοιπόν υπάρχει στη ζωή μου λογικό να το αποζητώ και να το “χώνω” και στη μουσική μέσα από την οποία εκφράζομαι. Αγαπημένοι μας είναι φυσικά οι πολιτικοί ηγέτες – λέμε τώρα – της χώρας!».

Φωτογραφία: Μαίρη Νάσση

Πάντα όταν μιλάω με χορευτικές μπάντες, τους ζητώ να μου λύσουν, βασισμένοι στην πείρα τους, την εξής απορία: τελικά ο κόσμος χορεύει; «Μια χαρά το κουνάει. Η αλήθεια είναι ότι πιο εύκολα θα σηκωθεί ένας χορευτής swing να ρίξει δυο φούρλες αλλά επειδή τα λαιβ μας δεν είναι απλά ένα «swing live», και η θεατρικότητα και οι ρυθμοί και τα παιξίματα μας είναι άμεσα, λαϊκά και προτρέπουν για πανηγύρι. Οπότε τελικά και οι πιο δύσκολοι… μια γυροβολιά θα την ρίξουν».

Λίγο πριν αφήσουμε τη Μαρία να επιστρέψει στις πρόβες για το live της Τρίτης, της ζητήσαμε να στήσει το τέλειο ραντεβού με ένα μουσικό της jazz και έναν του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Με συνοπτικές διαδικασίες, η ίδια απεφάνθη: «Θα διάλεγα την Ella Fitzgerald να μου κάνει ένα σεμινάριο τύπου “Πώς να χρησιμοποιείτε τη φωνή σας σα μουσικό όργανο και να τρελαίνετε τα πλήθη!”. Τη θεωρώ τη σημαντικότερη jazz φωνή και τη μελετάω συνεχώς αφού είναι αστείρευτη πηγή τεχνικής και αυτοσχεδιασμού. Από Έλληνες θα συναντούσα το Στράτο Διονυσίου για να μας τραγουδήσει λάιβ και να πλακώσουμε τα ουίσκια και τα γαρούφαλλα με τους JazzMatazz – ευκαιρία δηλαδή για γλέντι…».

Φωτογραφία: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Μετά από όλα αυτά, το χιούμορ, τη jazz, το χορό και την ελληνική πραγματικότητα, τι θα δούμε τελικά την Τρίτη, 26 Απριλίου, από τις 22:00 και μετά στο Faust (Καλαμιώτου 11 & Αθηναΐδος 12, Αθήνα); «Τα πάντα! Τα πάντα! Jazz, swing, blues, λαϊκά!» απαντά η Μαρία. «Καταιγιστικά σόλο, σαρκαστικούς στίχους, ένταση, δύναμη, φουλ ανεβασμένη διάθεση, ένα λαϊκό πανηγύρι όπως μας αρέσει να λέμε, στο οποίο πρώτο λόγο έχει η ποιότητα στη μουσική και κύρια σημασία η συμμετοχή του κόσμου. Τα τραγούδια μας θέλουμε να ενώνουν το κοινό μεταξύ τους και μαζί μας, αλλά να μην το απομακρύνουν από την καθημερινότητα και τα προβλήματα που μας απασχολούν. Νομίζω ότι αυτή η λεπτή ισορροπία του να περνάς καλά, αλλά μέσα στο σήμερα, επιτυγχάνεται στα live μας».

Η Μαρία έκλεισε την κουβέντα μας προχωρώντας στην παρακάτω ανοιχτή πρόσκληση: «Ελάτε να δείτε τον αμετανόητα τρελιάρη Ντίο (Διονύσης Κώνστας) να μάς παίρνει τα μυαλά στα τύμπανα, τον “παίζω σόλο στο πιάνο σαν να έχω 4 χέρια” Νίκο Δρογώση – της γνωστής οικογενείας – το σοβαρό και σταθερό Γιώργο Κοκκινάρη στο κόντρα μπάσο, τον κυριλέ μάστερ οφ δε μιούζικ Γιώργο Κούτρα στο κλαρίνο και το lap steel, τον ευαίσθητα σκληροπυρηνικό Τζακ (Ιάκωβο Κρόκο) στη φυσαρμόνικα και το στιχουργό/κιθαρίστα/συνθέτη/τραγουδιστή Νίκο Καρβέλα – εεεεεεε – Παυλέα να σας “παγώνει” το αίμα με τα αστειάκια του…».

Πρόσκληση δεκτή λοιπόν, τα λέμε εκεί!

* Φωτογραφία εξωφύλλου: Μαίρη Νάσση