Nomik: «Χωρίς τη γυναίκα, ό,τι και να καταφέρουμε είναι μάταιο»

Ο πρώτος δίσκος του Nomik, frontman και τραγουδιστή των εκ Θεσσαλονίκης Sleepin Pillow, κυκλοφορεί και, αφού πατάω «αναπαραγωγή», με κατακλύζει κυριολεκτικά μια μελαγχολία για την απουσία της «Magdalene», ενώ τα φωνητικά του με κάνουν και νιώθω σα να την αναζητώ εγώ η ίδια. Έπρεπε να ακούσω το δίσκο μέχρι τέλους, να γνωρίσω όλες τις γυναίκες που είχε να μου συστήσει, να μάθω την ιστορία τους και – αναπόφευκτα – να βάλω τα δικά μου πρόσωπα στα πρόσωπά τους.

Με αφορμή την πρώτη αυτή προσωπική του κυκλοφορία, με τίτλο «I ain’t gonna be a king», που πραγματοποιήθηκε επίσημα στις 3 Μαρτίου, ο Βάτραχος ξεκινά μια συζήτηση με τον ίδιο τον Nomik (Κίμωνα Χαραλάμπους) για τη δημιουργία, την έκφραση, τη γυναίκα ως σύμβολο και αφήγηση, τη γυναίκα στη μουσική και την τέχνη.

Παρόλο που ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική του πορεία, αυτό της solo δημιουργίας, ο ίδιος δε νιώθει πως είναι για αυτόν μια νέα αρχή: «Πραγματικά δε νιώθω ότι ξεκινάω κάτι από την αρχή. Η πρώτη μου σόλο δουλειά για μένα είναι απλά η φυσική συνέχεια των πραγμάτων, μία ακόμα προέκταση της μέχρι τώρα πορείας μου. Οι σκέψεις και οι φιλοδοξίες είναι λίγο πολύ οι ίδιες – να κάνει ο δίσκος το ταξίδι του, να αυτονομηθεί και να βρουν τα τραγούδια τους αποδέκτες και τα λιμάνια τους».

Στην εκπνοή του 2016, λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του «I ain’t gonna be a king», κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος των Sleepin Pillow, «The past is already here», γεγονός που έκανε το Βάτραχο να θέλει να μάθει περισσότερα για το προηγούμενο διάστημα παράλληλης δημιουργίας για το Nomik, καθώς τον τελευταίο χρόνο δούλευε πάνω και στα δυο projects: «Ήταν μια τρελή φάση κι εξακολουθεί να είναι γιατί η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ. Από πέρυσι την άνοιξη που ξεκίνησε το στούντιο με τους Sleepin Pillow μέχρι και την κυκλοφορία του προσωπικού μου ”I ain’t gonna be a king” λίγες μέρες πριν, πραγματικά δεν έχω σταματήσει. Ηχογραφήσεις, πρόβες, συναυλίες, ετοιμασίες για να κυκλοφορήσουν οι δίσκοι και αυτές τις μέρες χίλια δυο πράγματα που πρέπει να κανονίσω για να συμβούν όλα σε σχέση με την προώθηση του άλμπουμ. Το δίσκο μου είναι αλήθεια τον ετοιμάζω χρόνια. Είμαι χαρούμενος κι ανακουφισμένος που επιτέλους βρήκε το φως».

«Magdalene», «Jane», «Smurfita», «Chrisanthy»… 10 γυναικείες σιλουέτες διαγράφονται μέσα από 10 κομμάτια, 10 ιστορίες για γυναίκες που περιμένουν, διασκεδάζουν, μοχθούν, διαφέρουν, συμβιβάζονται, αδιαφορούν. «Οι γυναίκες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου κι ήθελα να προσεγγίσω έστω και λίγες απ’ τις πτυχές τους σε ένα δίσκο. Σέβομαι κι αγαπάω τις γυναίκες και προσπαθώ πάντα ν’ αναγνωρίζω και να εκτιμώ στοιχεία της γυναικείας μου φύσης. Κι είναι μια εκπληκτική διαδικασία να ανακαλύπτεις πώς και πόσο σε έχουν επηρεάσει οι γυναίκες, πόσες από αυτές κουβαλάς μέσα σου, με τις ομορφιές τους, τη μαγεία τους και όλα τα ανεξιχνίαστα τους». Η αλήθεια ωστόσο είναι οτι δεν κατάφερε να χωρέσει όλες τις ιστορίες που θα ήθελε σε ένα δίσκο: «Κάποιες δεν τα κατάφεραν αλλά όσο είμαι ενεργός δεσμεύομαι να φροντίσω γι’ αυτό».

Ενώ αυτός ο δίσκος συμπυκνώνει δεκάδες ιστορίες, ταυτόχρονα δίνει την ευκαιρία στο δημιουργό να κρύψει άλλες τόσες. Τελικά η δημιουργία μπορεί να είναι και αποκάλυψη και κρησφύγετο ταυτόχρονα; «Μπορεί να είναι και αποκάλυψη και εκδήλωση και κρησφύγετο. Είναι η ίδια η φύση της δημιουργίας που απαντά. Ό,τι βγαίνει στο φως φανερώνεται, αποκαλύπτεται, εκδηλώνεται. Κρησφύγετο είναι για τους δημιουργούς που θέλουν να ξεφύγουν από την σκληρή πραγματικότητα και να φτιάξουν κάτι πιο όμορφο».

Ενώ τα κομμάτια του δίσκου είναι αφιερωμένα σε γυναικείες προσωπικότητες, στον τίτλο επικρατεί ο τίτλος του βασιλιά. Κι ενώ σε μια πρώτη ανάγνωση θα μιλούσε κανείς για το παράδοξο του συνδυασμού αυτού, ο Nomik εξηγεί οτι «ο τίτλος του δίσκου έρχεται να προσυπογράψει τη σημασία της γυναίκας στον κόσμο. Χωρίς αυτήν, ό,τι και να καταφέρουμε είναι μάταιο».

Ένα δεύτερο παράδοξο προκύπτει με τη συνειδητοποίηση οτι στην παραγωγή και εκτέλεση ενός δίσκου που τόσο πολύ εξαίρει τη σημασία και τη συμβολή μιας γυναίκας στη ζωή, στην τέχνη και τον έρωτα, συμμετέχει μόνο μια γυναίκα – η ταλαντούχα μουσικός Lia Hide που αναλαμβάνει το πιάνο των ενορχηστρώσεων. Στην ερώτηση λοιπόν τι συμβαίνει με τις γυναίκες μουσικούς και τι είναι αυτό που επισφραγίζει την απουσία τους από τις ελληνικές μπάντες, ο Nomik απαντά: «Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Ίσως οι περισσότερες γυναίκες ασχολούνται με άλλα πράγματα πέρα από τη μουσική. Οι γυναίκες πάντως μεγαλώνουν παιδιά, αυτό είναι πολύ πιο σπουδαίο απ’ την τέχνη».

Αυτήν την Παρασκευή, 24 Μαρτίου, ο Nomik θα βρίσκεται με full band στο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, Αθήνα) για την παρουσίαση του πρώτου του album, «I ain’t gonna be a king», ενός album αφιερωμένου στη γυναίκα με τρυφερότητα, φαντασία και υπερβατικότητα, και μελωδίες ικανές να αποτυπώσουν μελαγχολία, αγωνία, ευγνωμοσύνη και πολλή αγάπη ταυτόχρονα.