Οι προτεραιότητες ενός άθεου

Μετά το Άγιο Όρος, ο Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται το Βατικανό. Ίσως έχει βάλει στόχο να γίνει ο άθεος με τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με το Θεό.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ -προς τιμήν του-  δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι άθεος. Από πολύ νωρίς, βέβαια, φρόντισε να διαχωρίζει την προσωπική του πίστη από τις σχέσεις του με την Εκκλησία: «Είμαι άθεος και δεν πιστεύω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σέβομαι τη θρησκεία και κυρίως τους κληρικούς που δίνουν μάχη καθημερινά, ειδικά στην επαρχία διατελώντας ένα πολύ δύσκολο έργο», δήλωνε το 2011, τονίζοντας επίσης ότι είχε ήδη αναπτύξει υψηλού επιπέδου συνεργασία με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

Από τότε άλλαξαν πολλά – κυρίως το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και ο Αλέξης Τσίπρας υποψήφιος πρωθυπουργός. Και στην Ελλάδα δε νοείται πρωθυπουργός που να μη συνομιλεί με τους παπάδες, δε νοείται κυβέρνηση που να μην έχει καλές σχέσεις με την Εκκλησία. Ή τουλάχιστον, έτσι φαίνεται να πιστεύουν τον τελευταίο καιρό στην Κουμουνδούρου, διότι από τον «σεβασμό στη θρησκεία και τους κληρικούς» φτάσαμε στη «σημασία στήριξης του Άγιου Όρους από την πολιτεία» και τώρα, «σε μία συνάντηση [με τον Πάπα Φραγκίσκο] με πολλαπλούς συμβολισμούς».

Συνάντηση αύριο με τον “Πάπα των Φτωχών”. Συζητάμε για ανεργία, ειρήνη, μετανάστευση http://t.co/IVKMjAER2L pic.twitter.com/PIlJz8xiYj

— a.tsipras (@atsipras) September 17, 2014

Φυσικά, ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας παρουσιάζεται ως ο «Πάπας των Φτωχών», που θα συνομιλήσει με τον κ. Τσίπρα για «ανεργία, ειρήνη, μετανάστευση». Ίσως για να μη θορυβήσει υπερβολικά την αριστερή μερίδα του ακροατηρίου του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακολουθεί ουσιαστικά την πεπατημένη των «κοινών αξιών Εκκλησίας και Αριστεράς», έστω και με πρωτότυπους τρόπους – «οι Αγιορείτες [μοναχοί] ενσαρκώνουν το σύνθημα των Ζαπατίστας “Ολα για όλους, τίποτε για μας”», είχε πει στον Άθω.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να θυμηθούμε ότι η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου είχε προεκλογικά καθησυχάσει τους πιστούς: «στο θέμα σχέσεων κράτους – εκκλησίας, δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία μονομερή ενέργεια αλλά με διάλογο να επιδιώξουμε τη συνεννόηση», είχε πει σε συνέντευξή της (στο… Αγιορείτικο Βήμα). Ενώ πρόσφατα τόνισε ότι στις άμεσες προτεραιότητές της είναι να δοθούν 500.000 ευρώ για «μία ουσιαστική δράση σε σχέση με αστέγους και άπορους» σε συνεργασία με την Εκκλησία.

Θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι η προσέγγιση με την Εκκλησία αποτελεί πλέον στρατηγικό στόχο της κατά τα άλλα «ριζοσπαστικής» Αριστεράς. Δυστυχώς, η προσέγγιση αυτή φαίνεται πώς συνεπάγεται εγκατάλειψη ή μετάθεση σε ένα αόριστο μέλλον των πάγιων αιτημάτων του προοδευτικού κόσμου για πλήρη διαχωρισμό κράτους – Εκκλησίας και φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ακόμη και σε πρόσφατη τροπολογία – «ιερό» ρουσφέτι για φοροαπαλλαγές σε μονές και μοναχούς, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών».

Τί θα ακολουθήσει το φλερτ με τους ρασοφόρους; Ίσως δεν είναι και τόσο περιθωριακές οι φωνές που ζητάνε ο ΣΥΡΙΖΑ να επικεντρωθεί στο Μνημόνιο και μόνο, κατεβάζοντας τους τόνους για την Εκκλησία, για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και των μεταναστών. Γράφουν: «Γιατί δεν τους αρκεί τούτη την τόσο κρίσιμη ώρα η αντιμνημονιακή συσπείρωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων; […]Αν δηλαδή οι ομοφυλόφιλοι περιμένουν μερικά ακόμα χρόνια χωρίς να μπορούν να κάνουν μήνυση σ’ αυτούς που τους λοιδορούν θα πάθουν πολύ μεγάλη ζημιά; […] Κι αν δεν ξεμπερδέψουμε εδώ και τώρα με τους χριστιανοταλιμπάν δεσποτάδες, και δεν αποδοθεί άμεσα στο ελληνικό κράτος η εκκλησιαστική περιουσία, […]τί θα συμβεί δηλαδή; Και δεν βλέπει η αριστερά ότι το μεταναστευτικό είναι η αχίλλειος πτέρνα της; Ότι η μονόπαντη ιδεολογική εμμονή της στα δικαιώματα των μεταναστών χωρίς έναν εξίσου φιλάνθρωπο συνυπολογισμό των πραγματικών συνεπειών της μετανάστευσης στην κοινωνική συνοχή και στην ασφάλεια των Ελλήνων – ναι, αυτών των ξενοφοβικών, έστω, μικροαστών Ελλήνων – την αποκόπτει από το μοναδικό της θεμέλιο: τη σχέση με τον λαό;» (ολόκληρο το άρθρο εδώ).

Μόνο που αν όλα αυτά μπουν «στον πάγο», δεν θα είναι πια εύκολο να διακρίνει κανείς τί ριζοσπαστικό και προοδευτικό απομένει σε αυτή την Αριστερά. Ούτε τί διαφοροποιεί αυτή την Αριστερά από τους υπόλοιπους της «αντιμνημονιακής συσπείρωσης», που δυστυχώς περιλαμβάνει «χριστιανοταλιμπάν» και βάλε.

Με τόσο ριζικές αλλαγές στις προτεραιότητες του Αλέξη Τσίπρα και του κόμματός του, η δήλωση αθεΐας δεν αρκεί πλέον ως πιστοποιητικό προοδευτικότητας.