Τα κρασιά, τα σημαιάκια και η ποινικοποίηση της ιδεολογίας

Το ότι αριστεροί και φιλελεύθεροι διαδίδουν, σχεδόν πανηγυρίζοντας, ολόκληρες τις λίστες ευρημάτων για την Χρυσή Αυγή ως στοιχεία ενοχής, είναι άξιο απορίας. Στην καλύτερη περίπτωση, αγνοούν το νόμο. Στη χειρότερη, παίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα το παιχνίδι εντυπωσιασμού της κυβέρνησης και της αστυνομίας που, όμως, αργά ή γρήγορα θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

“Πιστόλι 9 mm LUGER και 6-σφαιρο περίστροφο COLT .38 Special, τα οποία [ο Χρήστος Παππάς] κατείχε παράνομα, ξιφολόγχη συνολικού μήκους 53 εκ., με μήκος λάμας 42 εκ., σιδερογροθιά”, είναι τα αντικείμενα που βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τα ευρήματα από το σπίτι του προφυλακισθέντα βουλευτή. Είναι και τα μόνα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν επιβαρυντικά στοιχεία σε δίκη. Αλλά ο κατάλογος στην ανακοίνωση της αστυνομίας συνεχίζεται:

“- Δύο κράνη, εκ των οποίων το ένα με διακριτικά « SS » και το άλλο με αγκυλωτό σταυρό (σβάστικα),
– μπουκάλια κρασιού κενού περιεχομένου, με ετικέτα όπου απεικονίζεται ο Μπενίτο Μουσολίνι και συγκεκριμένα πορτρέτο αυτού, και φωτογραφία όπου χαιρετά ναζιστικά,
– πλήθος βιβλίων που αναφέρονται στους ναζί,
– δύο μικρές πάνινες σημαίες με αγκυλωτό σταυρό και κοντάρι,
– δύο μεγάλες πάνινες σημαίες με αγκυλωτό σταυρό, χωρίς κοντάρι,
– πάνινη σημαία με δικέφαλο αετό και τα διακριτικά « SS »,
– δύο τριγωνικά σημαιάκια μεσαίου μεγέθους με αγκυλωτό σταυρό,
– φωτογραφία του Αδόλφου Χίτλερ, στο πάνω μέρος της οποίας αναγράφεται «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».”

Στη Γερμανία και την Αυστρία τα ευρήματα αυτά θα ήταν ενοχοποιητικά στοιχεία, διότι εκεί υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν οποιαδήποτε εθνικοσοσιαλιστική δράση, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης και προβολής συμβόλων όπως η σβάστικα.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντίστοιχη νομοθεσία. Κανένα δικαστήριο δεν θα καταδικάσει τον Χρήστο Παππά ή οποιονδήποτε από τους συγκατηγορούμενούς του επειδή είναι ναζιστής ή φασίστας. Η όποια καταδίκη θα αφορά σε διεύθυνση ή συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, τέλεση ή ηθική αυτουργία σε βίαιες επιθέσεις ή όποιες άλλες αξιόποινες πράξεις προβλέπονται από το νόμο.

Το ότι αριστεροί και φιλελεύθεροι διαδίδουν, σχεδόν πανηγυρίζοντας, ολόκληρες τις λίστες ευρημάτων από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής και τα σπίτια των βουλευτών της ως στοιχεία ενοχής, είναι άξιο απορίας. Στην καλύτερη περίπτωση, αγνοούν το νόμο. Στη χειρότερη, παίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα το παιχνίδι εντυπωσιασμού της κυβέρνησης και της αστυνομίας (προσοχή, όχι της Δικαιοσύνης), που όμως αργά ή γρήγορα θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

Η αστυνομία γνωρίζει πολύ καλά ότι βιβλία, σημαίες και φωτογραφίες δεν θα σταθούν ως αποδεικτικά στοιχεία σε κανένα δικαστήριο. Αλλά τα δελτία τύπου πρέπει να παρέχουν πλούσιο “αποκαλυπτικό” υλικό προς δημοσίευση στα μέσα ενημέρωσης, που ηθελημένα ή μη εξυπηρετούν τον βαθύτερο στόχο: την ποινικοποίηση της ιδεολογίας.

Μέχρι πριν λίγους μήνες, το κράτος εφάρμοζε αυτή την τακτική των εντυπωσιακών λιστών ευρημάτων αποκλειστικά στον παραδοσιακό εχθρό του: τους αντιεξουσιαστές. Τα ανακοινωθέντα που ξεκινούσαν με “κράνη και λοστούς” συμπληρώνονταν από “προκηρύξεις και άλλο έντυπο υλικό”, “σημαίες και πανό”. Τα πρώτα ίσως αποτελούν επιβαρυντικά στοιχεία (μόνο η Δικαιοσύνη μπορεί να αποφασίσει), τα δεύτερα στοχεύουν απλώς στην ενοχοποίηση μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας και δράσης – σαν να λέμε ότι “όποιος μοιράζει φυλλάδια και κρατάει πανό, είναι εν δυνάμει τρομοκράτης”.

Μπορεί να φαίνεται περίεργο σε κάποιους, αλλά οι “φουσκωμένες” λίστες ευρημάτων στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής είναι συνέχιση ακριβώς της ίδιας, εξαιρετικά επικίνδυνης τακτικής. Δεν έχει καμία σημασία το ότι για τους περισσότερους από εμάς η σβάστικα, τα SS, και ο Χίτλερ είναι σύμβολα της πιο απεχθούς ιδεολογίας στον πλανήτη. Αν συναινέσουμε – έστω με τη σιωπή μας – στην ποινικοποίησή της, σύντομα μπορεί να διώκονται οι δικιές μας ιδέες και τα σύμβολά τους να χρησιμοποιούνται ως αόριστες ενδείξεις ενοχής.

Ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν όπλα και αρκετά ακόμη απολύτως πραγματικά στοιχεία για σωρεία κακουργημάτων, ας αφήσουμε τα κρασιά και τα σημαιάκια στους κιτρινιστές αστυνομικούς ρεπόρτερ της πλάκας. Όσοι συνεχίζουν να επικεντρώνουν την προσοχή τους στα -ανατριχιαστικά μεν, ποινικά μη κολάσιμα δε- κειμήλια, το μόνο που καταφέρνουν είναι να δίνουν άλλοθι στους ναζί που μιλούν για “πολιτική δίωξη”.