Νίκησε η πολυχρωμία των φίλων του Παύλου

Μπροστά και μακριά από τα πανό των πολυδιασπασμένων μπλοκ, οι φίλοι του Παύλου Φύσσα έδωσαν το δικό τους, πολύχρωμο, ενωτικό και αισιόδοξο μήνυμα.

Από νωρίς μοίραζαν πολύχρωμα μπαλόνια στους ανθρώπους που μαζεύονταν στην οδό Παναγή Τσαλδάρη, στο σημείο όπου δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας. Τα ηχεία έπαιζαν δυνατά τα τραγούδια του “Killah P”, όπως ήταν γνωστός στη hip hop κοινότητα. Τόσο χρώμα και μουσική ποτέ δεν ξαναείδα σε μία τόσο θλιβερή επέτειο.

Ήταν τα παιδιά του «Δεν ξεχνάμε», της συλλογικότητας που έφτιαξαν οι στενοί φίλοι του Παύλου μετά τη δολοφονία του. Φορούσαν άσπρα μπλουζάκια, με ένα smiley ( 🙂 ) τυπωμένο δίπλα στην υπόσχεση ανάμνησης του αδικοχαμένου φίλου τους. Πενθούσαν με σεβασμό, αλλά προσπαθούσαν να μετατρέψουν τη θλίψη σε θετική δύναμη για το αύριο: «Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του Παύλου, αλλά και για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο», μου είπε ένας από αυτούς.

Μικροί και μεγάλοι άφηναν λουλούδια στη βάση του μνημείου – ανάμεσα σε αυτούς και ο πατέρας του Πακιστανού Σαχζέντ Λουκμάν, που δολοφονήθηκε επίσης από χέρια φασιστών. Η μουσική σταμάτησε μόνο για να αποκαλυφθεί η προτομή του Παύλου και να πει δυο λόγια ο πατέρας του: «Είμαστε εδώ για να σταματήσουμε το φασισμό και ό,τι τον γεννάει. Ο Παύλος αναπαύεται στα Ηλύσια Πεδία. Αθάνατος!».

Σταδιακά έκαναν την εμφάνισή τους τα μπλοκ των κομμάτων και των διάφορων οργανώσεων. «Ο Παύλος ζει – τσακίστε τους ναζί» ήταν το σύνθημα που ακουγόταν παντού, αλλά τα πανό και οι ντουντούκες έκαναν σαφές ότι δεν είχαν όλοι τις ίδιες προτεραιότητες. Άλλοι φώναζαν για το κράτος, άλλοι για τους τραπεζίτες, άλλοι για τη Frontex και τους «τροϊκανούς». Το κάθε μικρό μπλοκ έπρεπε να στέκεται ξέχωρα, κάτω από τα πανό και τις σημαίες του, σαν ο στόχος να ήταν να διαφυλαχτεί κάποια διακριτή πολιτική παρουσία και όχι η μνήμη του Παύλου.

Όταν όμως άρχισε η πορεία, μπροστά μπήκαν τα παιδιά με τα άσπρα μπλουζάκια και η μεγάλη μάζα του απλού κόσμου αυτούς ακολούθησε. Με τα πολύχρωμα μπαλόνια, τραγουδώντας στίχους από τα τραγούδια του Killah P και με ελαφρώς μεταλλαγμένο το κεντρικό σύνθημα- πιο θετικό, πιο ενωτικό: «Ο Παύλος ζει / μιλά με μουσική / όλοι μαζί / να σβήσουν οι ναζί» – το οποίο ενίοτε εναλλασσόταν με το «να σβήσουν οι χαζοί».

Σαν σαστισμένοι, οι διαδηλωτές των πολυδιασπασμένων μπλοκ έμειναν πίσω. Ακόμη πιο πίσω δεν έλειψαν η βία και τα «σπασίματα» (που σύμφωνα με καταγγελίες, τουλάχιστον εν μέρει, προκλήθηκαν από ασφαλίτες). Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να σβήσει τη νίκη της πολυχρωμίας και της ενότητας ενάντια στο φασισμό, το ηχηρό μήνυμα των φίλων του Παύλου.