Ο άρχοντας του διαστήματος επέστρεψε

Ένα ταξίδι στο παρελθόν, σε μια συναυλία του ’99 στη Ριζούπολη και την πρώτη γνωριμία με τους Monster Magnet, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους album με τίτλο “Last Patrol”.

Είναι 1999. Μία παρέα από μπασμένα αμούστακα πιτσιρίκια  έχει πάρει το τρένο από τη Βικτώρια και κατευθύνεται στη Ριζούπολη. Εκεί, στο γήπεδο του Απόλλωνα, φιλοξενούνται οι μεγάλοι Metallica, στη δεύτερη φορά που επισκέπτονται την ταπεινή μας Ελλάδα. Εννοείται ότι για χεβιμεταλάδες με σιδεράκια συμμαθητές αυτή είναι η πρώτη φορά που θα δουν από κοντά το συγκρότημα-μεγαθήριο.

Η ανυπομονησία βουνό, από μέρες πριν. Το ίδιο και το άγχος, μη μας «φερμάρουν» στο δρόμο τα εισιτήρια τίποτα μεγάλοι -δηλαδή εικοσάρηδες- και μείνουμε απ’ έξω.

Το ταξίδι για τη Ριζούπολη ολοκληρώνεται χωρίς περιπέτειες και οι νεαροί μουσικόφιλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μία ορδή από μαυροφορεμένους μαλλιάδες που περιμένει να μπει στο γήπεδο του Απόλλωνα. Η είσοδος στον χώρο τελικά επιτυγχάνεται χωρίς κανείς να ποδοπατηθεί και η αναμονή για τη συναυλία χτυπά “κόκκινο”, όπως και το θερμόμετρο. Ο ήλιος, αφόρητος.

“Δεν πάμε να πάρουμε καμιά μπύρα μέχρι να βγούνε οι βλάκες οι Monster Magnet;”

Μπορεί κανείς από την παρέα να μην είχε ακούσει ούτε ένα τραγούδι από το συγκρότημα που “άνοιγε” τη συναυλία, όμως οι αφορισμοί είναι ένα πράγμα που στους σπυριάρηδες εφήβους περισσεύει. Οι μπύρες εμφανίζονται εύκολα, αποδεικνύοντας πως στην Ελλάδα δεν είμαστε φλώροι σαν τους ξένους και πουλάμε στα πιτσιρίκια όσο αλκοόλ θέλουν.

Και ξαφνικά συμβαίνει κάτι παράξενο. Κάτι ο ντάλα ήλιος, κάτι η μπύρα, δεν ήθελε και πολύ το νεαρό κεφάλι μου να τα χάσει λίγο. Όλα μοιάζουν λίγο θολά, λίγο παραμορφωμένα, αλλά όμορφα. Από τα ηχεία ακούγεται μία γαμάτη φασαρία. Οι Μonster Magnet έχουν μόλις βγει στη σκηνή. Μπορεί οι νεαροί θαυμαστές των Metallica να μην το γνωρίζουν, αλλά οι Magnet κατά σύμπτωση έχουν μόλις κυκλοφορήσει back-to-back τα «Dopes to infinity» και «Powertrip», και όποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει το παραπάνω για τη φόρμα του συγκροτήματος, ντροπή του.

Ο θρύλος λέει ότι σε μία συναυλία στην αρχή της καριέρας του ο Dave Wyndorf  έριξε LSD στα ποτά των θεατών, με τις αναμενόμενες συνέπειες. Δεν ξέρω τι έριξε ποιός στην αθώα παιδική μου μπύρα εκείνο το απόγευμα στη Ριζούπολη , αλλά ξέρω ότι οι παρενέργειες κρατάνε μέχρι σήμερα.

Θυμάμαι μόνο εικόνες να περνάνε σαν σε viewmaster. Ο Wyndorf με τα μαύρα του γυαλιά, να τρέχει πέρα δώθε, αλλόκοτος, το rock ‘n’ roll να βρίσκει εν έτει 1999 έναν ακόμα απόστολο.

Καθώς ο ψαρωτικός, μουσάτος ξένος τραγουδά «I can see by the hole in your head that you wanna be friends, you’re the right one baby », κάποιο πιτσιρίκι καταφέρνει να φωνάξει στο αυτί του διπλανού του, «σα να μην είναι και τόσο βλάκες, τελικά». Όταν δε ο ίδιος ξένος ουρλιάζει «Space lord motherfucker» και τριγύρω απλώνονται διάφορες μυστήριες μυρουδιές, η συναυλία Metallica-Monster Magnet έρχεται διπλό από ημίχρονο.

Από τη Ριζούπολη και μετά, τα ίδια πάνω κάτω πιτσιρίκια χοροπηδάνε σε κάθε επίσκεψη των Monster Magnet στην Ελλάδα. Μπορεί να μην πηγαίνουν πια Γυμνάσιο, να έχουν πάρει κιλά και να πίνουν πλέον σαν μελλοθάνατοι, αλλά ψαρώνουν το ίδιο κάθε φορά που ο Wyndorf βγαίνει στη σκηνή.

Ακόμα και πρόπερσι, όταν εμφανίστηκε τετράπαχος, και στο Gagarin και στη Μαλακάσα, καμμένος και ξαναγεννημένος, ο τύπος ήταν πιο ροκ απ’ όσο θα μπορούσε να ονειρευτεί κάθε τυποποιημένη σκατούλα του MTV και των ραδιοφωνικών playlist. Όμως, επειδή μετά την κορύφωση έρχεται η παρακμή, η αλήθεια είναι ότι «Dopes» και «Powetrip» δεν είχε καταφέρει τόσα χρόνια να ξαναγράψει. Μέχρι τώρα.

Και ξαφνικά έχουμε τέλη του 2013. Οι Monster Magnet κυκλοφορούν καινούριο δίσκο. Το όνομα αυτού, «Last patrol». Και καθώς οι πιστοί του πέφτουν στα γόνατα και υποκλίνονται για μία ακόμα φορά, έκθαμβοι μπροστά στο απρόσμενο αριστούργημα που έπεσε από το διάστημα σα μετεωρίτης στα κεφάλια τους, ο κύριος με το περίεργο μούσι γελάει χαιρέκακα, καβαλώντας το αστρόπλοιό του. Ο “space lord” είναι εδώ, πιο επικίνδυνος από ποτέ.