Πώς να μη μας λένε αλήτες και ρουφιάνους μετά;

Απρόκλητη και αχρείαστη χρήση χημικών. Ξυλοδαρμός με κλωτσιές και γκλομπ.  Για κάποιους απλώς «αποτράπηκε η είσοδος των φοιτητών στο Πολυτεχνείο…»

Διαβάζω στο in.gr του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη:

«Αρκετοί εκ των φοιτητών που συμμετείχαν στην πορεία [διαμαρτυρίας για τα γεγονότα στη Νομική το πρωί της 13/11] κατευθύνθηκαν προς την περιοχή των Εξαρχείων.

Οι υπόλοιποι παρέμειναν επί της Στουρνάρη, καθώς η πύλη του Πολυτεχνείου ήταν κλειδωμένη.

Στο σημείο σημειώθηκε εκ νέου ένταση, όταν φοιτητές αποπειράθηκαν να μπουν στο Πολυτεχνείο και τα ΜΑΤ χρησιμοποίησαν χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης για να τους αποτρέψουν.

Τελικά αριθμός φοιτητών μπήκε στον προαύλιο χώρο του πολυτεχνείου. Οι υπόλοιποι παρέμεναν επί της Στουρνάρη και της Πατησίων.

Σταδιακά αποχώρησαν οι φοιτητές που βρίσκονταν στην Τοσίτσα. Μαζί τους αποχώρησαν και οι λίγοι που βρίσκονταν μέσα στο Πολυτεχνείο.»

Διαβάζω στην online έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών:

«[…] χωρίς να πέσει ούτε πέτρα, δίχως να έχει προηγηθεί η παραμικρή αψιμαχία, η Στουρνάρη γέμισε ξαφνικά με τα ποδοπατημένα κορμιά εκατοντάδων άοπλων νέων παιδιών[…].

Ορμώντας ξαφνικά απ’ όλες τις παρόδους, με τη μυριόστομη ιαχή «γαμήστε τους! γαμήστε τους!», [δεκάδες άντρες των ΜΑΤ] οφθαλμοφανώς το γλεντούσαν: επί ένα τέταρτο της ώρας χτυπούσαν ανελέητα τους πεσμένους φοιτητές, τους ποδοπατούσαν, τους ψέκαζαν κατάμουτρα με τις φυσούνες, εκτόξευαν μέσα στον κόσμο χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης», σταματώντας κάποιες στιγμές, μόνο και μόνο για να εκφράσουν με βρισιές τον ενθουσιασμό τους γι’ αυτό το μονόπλευρο ξεσάλωμα. Μοναδικοί τυχεροί, όσοι λιγοστοί πρόλαβαν να μπουν από την πύλη της Στουρνάρη στο ΕΜΠ […].

Σκληρές -πραγματικά- μάχες: οι μεν ανεβοκατέβαζαν ρόπαλα και… γαμοσταυρίδια, οι δε προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ξεφύγουν. Ή έκλαιγαν, όπως εκείνα τα κοριτσάκια που, στριμωγμένα επί ώρα από μια διμοιρία στον τοίχο του Πολυτεχνείου, μάζευαν τη μια κλοτσιά ή φυσουνιά μετά την άλλη».

Κι όμως, τα δύο ρεπορτάζ αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς γεγονός. Από το πρώτο, αποκομίζει κανείς την αίσθηση μιας μικρο-έντασης που τελείωσε γρήγορα με τη συνήθη «περιορισμένη» χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης. Για τον συντάκτη δεν υπήρξε βία, τουλάχιστον όχι απρόκλητη, αφού οι φοιτητές «αποπειράθηκαν να μπουν στο Πολυτεχνείο» και τα ΜΑΤ «τους απέτρεψαν».

Τα φαντάστηκε, μήπως, όσα περιγράφει ο Τάσος Κωστόπουλος της Εφ.Συν.; Μάλλον όχι.

Στο 00:45, πέφτουν οι πρώτες κρότου-λάμψης, τα ΜΑΤ ξεπροβάλλουν από το στενό και αμέσως αρχίζουν οι κλωτσιές (00:56). Στο 01:07 γίνεται η πρώτη χρήση «φυσούνας», ακολουθούμενη από γροθιές. Από εκεί και πέρα τα ΜΑΤ χτυπούν και κάνουν χρήση χημικών αδιακρίτως, συνεχίζοντας ακόμη και όταν η πλειοψηφία των συγκεντρωμένων φεύγει προς την Πατησίων. Στο 02:15 μια μικρή ομάδα εγκλωβίζεται στον τοίχο του Πολυτεχνείου για να εισπράξει περισσότερο ξύλο.

Αυτά είναι τα προεόρτια τρομοκρατίας που βλέπει η κυβέρνηση; (Φωτό: Ορέστης Σεφέρογλου / enet.gr)

Δέχτηκαν άραγε κάποια επίθεση τα ΜΑΤ που να δικαιολογεί αυτή τη βία; Ναι, 2-3 μπουκάλια που πέφτουν από τα μπαλκόνια των απηυδισμένων με το θέαμα περιοίκων, καθώς και το… μπουγέλο από αυτούς που κατέγραψαν την παραπάνω σκηνή.

Εδώ δεν μιλάμε πια για την Παιδεία και την κατάσταση στα ΑΕΙ. Εδώ, ακόμη κι αυτοί που είναι κάθετοι στην «προάσπιση της νομιμότητας» θα έπρεπε να αηδιάζουν. Ακόμη και όσοι έχουν πειστεί για κάποιο λόγο ότι ο κ. Φορτσάκης απλώς επιθυμεί να «επιβάλει την τάξη» θα έπρεπε να αναρωτηθούν αν αυτή είναι η εικόνα της «τάξης» που ονειρεύονται.

Από την άλλη, όμως, από πού ενημερώνονται όλοι αυτοί, που δεν βλέπουν τίποτα μεμπτό στη δράση της αστυνομίας; Από αυτούς που μιλάνε για «μικροεπεισόδια» και «αποτροπή με περιορισμένη χρήση χημικών». Μετά, πώς να μη μας λένε αλήτες και ρουφιάνους;