Ουκρανία: ο χρόνος τελειώνει

Αν δεν γίνουν εκατέρωθεν υποχωρήσεις, το 2015 θα είναι ακόμη χειρότερο από ό,τι ήδη προβλέπεται λόγω οικονομικής συγκυρίας για την Ευρώπη. Ακόμη και η απειλή πολέμου είναι υπαρκτή.

Ο Αμερικανός συνταγματάρχης Ralph Peters, αξιόλογος στρατηγικός διανοητής, έχει αναλύσει ότι ο de facto ρόλος των ΗΠΑ και του στρατού τους είναι να κρατήσουν τον κόσμο ασφαλή για την αμερικανική οικονομία και ανοιχτό για την “μορφωτική επέλαση” των ΗΠΑ, και ότι για το σκοπό αυτό πρέπει ο αμερικανικός στρατός, κατ’ ανάγκη, να σκοτώσει πολλούς.

Έγραψε επίσης ότι ο εχθρός της Αμερικής είναι η σταθερότητα και σύμμαχός της η αστάθεια. Ιστορικά η αστάθεια (των άλλων) λειτούργησε υπέρ των ΗΠΑ από την ίδρυση τους έως την αστάθεια που προέκυψε από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και την αστάθεια του Ψυχρού Πολέμου, με την οποία οι ΗΠΑ έγιναν πλανητάρχες.

Η σταθερότητα που υπήρξε από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι πρόσφατα διαταράχθηκε από τους δύο πολέμους του Ιράκ . Επειδή οι διαταράξεις αυτές δεν επηρέασαν πολύ την Ευρώπη, την Ρωσία και την Κίνα, οι περιοχές και οι χώρες αυτές αναπτύχθηκαν καλά, τα νομίσματα τους απέκτησαν αξιόλογη υπόσταση και άρχισαν να βλέπουν τον εαυτό τους σαν ισότιμο εταίρο των ΗΠΑ και μελλοντικά σαν ανώτερο.

Η οικονομική κρίση, η ουκρανική σύγκρουση και η ανάφλεξη όλης της Μέσης Ανατολής είναι η εισαγωγή της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Κίνας στην αστάθεια. Ακόμη και η Κίνα έχει ισλαμικό φονταμενταλιστικό κίνημα.

Το σοβαρότερο αποσταθεροποιητικό ζήτημα όμως, για όλη την Ευρώπη, είναι η εμπλοκή της στην Ουκρανική περιπέτεια. Η αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης είναι η οικονομία της, που νοσεί και είναι εύθραυστη.

Οι αμερικανικής εμπνεύσεως κυρώσεις που επεβλήθησαν, είναι αριστοτεχνικά σχεδιασμένες από λαμπρή ομάδα αμερικανών εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Οικονομίας των ΗΠΑ, ώστε το κόστος να πέφτει στην Ρωσία και στην Ευρώπη και ελάχιστα στις ΗΠΑ. Σχεδιάστηκαν επίσης τέλεια ώστε να εμπλέξουν τον ηγέτη της Ευρώπης, την Γερμανία, σε λογική μαστιγίου και καρότου. Το μαστίγιο είναι η απόλυτη εξάρτηση της Γερμανίας από τις ΗΠΑ για την αμυντική της προστασία έναντι της Ρωσίας και το καρότο είναι ότι, αν η Δύση νικήσει, η Γερμανία θα κληρονομήσει την Ουκρανία και έτσι το Drang nach Osten, όνειρο αιώνων της γερμανικής πολιτικής, θα ολοκληρωθεί έως την πόρτα της Ρωσίας.

Το κόστος όμως των κυρώσεων γίνεται απελπιστικό για όλη την Ευρώπη. Ήδη στοίχισε την παύση της ανάπτυξης της Γερμανίας. Η Oxford Economics προβλέπει ότι η εντατικοποίηση της σύγκρουσης θα στοιχίσει στην Ευρώπη 2% του ΑΕΠ της το χρόνο, ήτοι 260 δις – όσο και το ΑΕΠ της Ελλάδας.

Αν οι Ρώσοι αυξήσουν τις αντικυρώσεις και απαγορευτούν π.χ. οι υπερπτήσεις της Ρωσίας, τότε η επιμήκυνση των διαδρομών θα στοιχίσει τόσο στις δυτικές αεροπορικές εταιρίες, που ή θα χάσουν όλα τους τα κέρδη ή θα φύγουν από την Ασία.

Η κλιμάκωση θα οδηγήσει την Ευρώπη σε οικονομικό μαρασμό, ιδίως τις Βαλτικές Χώρες, την Φινλανδία, και τον ευρωπαϊκό Νότο που κινδυνεύουν με οικονομική διάλυση. Η Ρωσία θα αναγκασθεί να αναπτύξει δικές της επιχειρήσεις για κάλυψη των αναγκών της και θα πονέσει οικονομικά πολύ. Θα περάσει μέρος του πόνου στην Ευρώπη γιατί Τουρκία, Κίνα και ασιατικά κράτη αντικαθιστούν σταδιακά την Ευρώπη στην κάλυψη των ρωσικών αναγκών, δεχόμενα συναλλαγές στα νομίσματα τους. Η Ρωσία εγκαταλείπει το δολάριο και δημιουργεί με τα BRICS νέο νομισματικό/εμπορικό κύκλο με γουάν, ρουπίες και ρούβλια, που αφήνει απ’ έξω τη Δύση. Το συμφέρον της Ευρώπης είναι να κλείσει το ουκρανικό πρόβλημα πριν έλθει ο χειμώνας.

Η ουκρανική διαμάχη εισέρχεται στο φθινόπωρο και οι παράμετροι της σύγκρουσης αλλάζουν. Η ζημιά είναι ήδη μεγάλη και κινδυνεύει να γίνει τεράστια. Η απειλή της αύξησης του κόστους ή/και της μείωσης της παροχής της ενέργειας μαζί με αλλαγή του τρόπου πληρωμής, θα στραγγαλίσει οικονομικά την Ευρώπη. Ταυτόχρονα η ουκρανική οικονομία καταρρέει. Με τα ορυχεία και τη βιομηχανία ημιπαράλυτες, οι ουκρανικες εταιρίες χρωστούν 145 δις δολάρια και ήδη άρχισαν δηλώσεις για αδυναμία πληρωμών. Το κρατικό χρέος πάει για κούρεμα που θα βαρύνει ακόμη περισσότερο την Ευρώπη.

Δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι που το ουκρανικό πρόβλημα πρέπει να κλείσει. Φαίνεται ότι η Μαλαισία κρατά στοιχεία που εμπλέκουν το Κίεβο στην κατάρριψη του αεροπλάνου της. Διέρρευσε μια πρώτη δόση γι’ αυτό στα ΜΜΕ. Φαίνεται ότι η Κίνα συντάσσεται με την Ρωσία ώστε μαζί να διαταράξουν τον Ειρηνικό. Φαίνεται ότι ο παμπόνηρος Πούτιν ασκεί επιχείρηση γοητείας προς την Τουρκία κάνοντάς την προνομιούχο εμπορικό εταίρο και διασφαλίζοντάς της όση ενέργεια έχει ανάγκη, έτσι ώστε η Τουρκία, ήδη δυσαρεστημένη με τις ΗΠΑ λόγω Μέσης Ανατολής, ανήκει μόνο κατ’ όνομα στο ΝΑΤΟ αφού όχι μόνο δεν λαμβάνει μέρος σε κυρώσεις ή αντιρωσικές αμυντικές διατάξεις, αλλά προσεγγίζει πολύ πολιτικά-οικονομικά την Ρωσία. Φαίνεται τέλος ότι οι δυνάμεις του Ποροσένκο παρ’ότι προελαύνουν, δυσκολεύονται να καταστείλουν την εξέγερση που τροφοδοτούν με οπλισμό και μαχητές οι Ρώσοι. Όταν έρθει ο χειμώνας το πρόβλημα θα είναι άλυτο γιατί τότε θα έχει τελειώσει η δυνατότητα της Ουκρανίας να κάνει πόλεμο, αφού η οικονομία της θα έχει καταρρεύσει.

Για όλους αυτούς τους λόγους η ουκρανική κρίση πρέπει να κλείσει τώρα. Γι’ αυτό ο κ. Στάινμαγερ έκανε την σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας-Ουκρανίας-Γερμανίας-Γαλλίας ώστε να προσπαθήσει να σβήσει με όποιο τρόπο τις φωτιές και έτσι να έχει τη λαμπρή δικαιολογία για να αρθούν οι κυρώσεις και τα πράγματα σταδιακά να επιστρέψουν στην προηγούμενη, ευνοϊκότερη κατάσταση. Για τον ίδιο στην ουσία λόγο έγινε και η Σύνοδος στο Μινσκ, η οποία είναι ένα σημαντικό βήμα.

Τα δυο εμπόδια στη οριστική συμφωνία λέγονται Ουκρανία και Ρωσία. Η ουκρανική κυβέρνηση με ισχυρή αμερικανική ενθάρρυνση αγνοεί τον κίνδυνο κατάρρευσης και επιτίθεται σκληρά στους συμπολίτες της οι οποίοι, ενθαρρυνόμενοι από την Ρωσία πολεμούν ακόμη, αν και τα εδάφη τους συρρικνώνονται, και θα συνεχίσουν το αντάρτικο ακόμα και μετά την κατάληψη.

Η Ρωσία με ψυχρή, μεθοδική και ανάλγητη, τυπικά ρωσική, πολιτική λογική, ξέρει ότι αν φθάσει την κατάσταση όπως είναι τώρα μέχρι τον χειμώνα, έχει κερδίσει. Ταυτόχρονα μισό-βγάζει από το συρτάρι την απειλή πολέμου.

Ελπίζεται ότι θα βρεθεί τρόπος να γίνουν οι εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Εάν όχι, το 2015 θα είναι χειρότερο από ότι ήδη προβλέπεται λόγω οικονομικής συγκυρίας για την Ευρώπη. Ακόμη και η απειλή πολέμου είναι υπαρκτή.

Κάσσανδρος

* Περισσσότερα άρθρα στο www.kassandros.gr