Ένα αντίο στον Σώρρα (και μαζί, σε όλες τις μαγικές λύσεις)

Τελείωσε κι αυτό το παραμύθι: τα περίφημα 600 δις του Αρτέμη Σώρρα αποδείχτηκαν απάτη και με τη βούλα του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Ας τον αποχαιρετήσουμε- και μαζί, όλες τις μαγικές λύσεις για το χρέος.

Αυτό που κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη αίσθηση της πραγματικότητας είχε υποψιαστεί από την πρώτη στιγμή, αποδείχτηκε πλέον οριστικά: το αμερικάνικο υπουργείο Οικονομικών, απαντώντας σε επιστολή της Τράπεζας της Ελλάδος, χαρακτήρισε την υποτιθέμενη προσφορά 600 δις για την αποπληρωμή του χρέους από τον Αρτέμη Σώρρα «προϊόν απάτης» και συνέστησε επικοινωνία με τις διωκτικές αρχές (λεπτομέρειες εδώ). Ο επίδοξος εθνοσωτήρας είχε χρησιμοποιήσει παράνομα ονόματα αξιωματούχων των ΗΠΑ για τη δημιουργία πλαστών εγγράφων.

Κάποιοι ενδεχομένως θα συνεχίσουν να πιστεύουν τις μπαρούφες του Σώρρα – δεν είχαν πτοηθεί ούτε όταν η Bank of Montreal, στην οποία υποτίθεται είχαν κατατεθεί τα χρήματα, διέψευσε την ύπαρξη των 600 δις. Για «συκοφαντίες» έκαναν λόγο όταν δεν βρέθηκε ούτε ένας ομογενής που να γνωρίζει τη μυστηριώδη οργάνωση END (πόσο μάλλον που να έχει δωρίσει χρήματα στον «εθνικό σκοπό»).

Δεν πειράζει- αρκεί να είναι λίγοι. Στο απόγειο της κρίσης, ώρες-ώρες νόμιζες ότι η χώρα είχε καταληφθεί μαζικά από τον παραλογισμό της μαγικής λύσης. Για όσους δεν κάλυπτε ο Σώρρας, το ρόλο του από μηχανής θεού πήραν αυτοί που έταζαν τρισεκατομμύρια (!) από τον «ορυκτό πλούτο της χώρας» (λες και τα πετροδολάρια θα άρχιζαν να εισρέουν αυτόματα στα κρατικά ταμεία, με την ανακήρυξη της ΑΟΖ). Ή εκείνοι που παρουσίαζαν ως μόνη λύση τα 160 ή 300 ή κανείς-δεν-ξέρει-ακριβώς-πόσα δισεκατομμύρια των «γερμανικών αποζημιώσεων» (για τις οποίες ούτε να ακούσει δεν θέλει η Γερμανία). Ή οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, που παρουσίαζαν ως οικονομικό πρόγραμμα το σύνθημα «3.000.000 λαθρομετανάστες λιγότεροι – 3.000.000 περισσότερες δουλειές για Έλληνες».

Ναι, υπάρχουν ακόμη αυτοί που πιστεύουν ακόμη σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας, πλασαρισμένα σε συσκευασίες προγραμματικών θέσεων. Αλλά λιγοστεύουν διαρκώς. Όχι επειδή ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος ξύπνησε ξαφνικά από την παραζάλη των θεωριών συνωμοσίας (ακόμη ψάχνει παντού μασόνους και Εβραίους πράκτορες της Νέας Τάξης Πραγμάτων). Αλλά εκτός από αυτούς που έφεραν τη χώρα ως εδώ, δεν έχει πλέον υπομονή ούτε για τις δυνάμεις που συνεχίζουν να αντιτάσσουν μόνο άναρθρες κραυγές και μπουρδολογίες στην κρίση.

Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ο Καμμένος φαίνεται να παλεύει για είσοδο στη Βουλή, η Χρυσή Αυγή για πρώτη φορά παρουσιάζει αισθητή κάμψη, κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει σαφές προβάδισμα είναι επειδή -επιτέλους!- προσπαθεί να παρουσιάσει ένα στοιχειωδώς κοστολογημένο πρόγραμμα, χωρίς σκισμένα Μνημόνια, Αργεντινές και Βενεζουέλες.

Το τέλος του Σώρρα ας είναι η αρχή της επιστροφής όσων πιστεύουν σε μαγικές λύσεις εκεί που ανήκουν, δηλαδή στο περιθώριο των γραφικών. Οι υπόλοιποι, ας μιλήσουμε για προγράμματα, θέσεις και δύσκολες αποφάσεις – εύκολες δεν υπάρχουν, κι ας μας πήρε πέντε χρόνια να το καταλάβουμε.