Η απαγωγή του εγκεφάλου: Θεωρίες συνομωσίας

Μια διάσημη ερευνήτρια του μυστηρίου που διέθετε και μεγάλη φαντασία, η Αγκάθα Κρίστι (Αγγλίδα συγγραφέας, 1890 – 1976), είχε πει: «Η φαντασία είναι καλός υπηρέτης και κακός αφέντης. Η απλούστερη εξήγηση είναι πάντα η πιο πιθανή».

Μεγάλη αλήθεια, η οποία όμως συχνά παραγκωνίζεται αφού πάντα υπάρχει αρκετό γόνιμο έδαφος που προσφέρει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά σε πολύπλοκες εξηγήσεις. Τόσο πολύπλοκες που μόνο σε θεωρητικό επίπεδο μπορούν να σταθούν. Επίσης, πέρα από την πολυπλοκότητά τους, χαρακτηρίζονται από την μυστικιστική τους φύση και είναι πάντα ένα εφτασφράγιστο μυστικό. Έτσι γεννιούνται οι θεωρίες συνομωσίας. Πολλές από αυτές τις θεωρίες ριζώνουν στα πλευρά της ιστορίας. Είναι προσκολλημένες επάνω της σαν παράσιτα τα οποία μπορούν και στέκονται αθάνατα απέναντι στη λογική και τα αποδεικτικά στοιχεία. Σαν στοιχειωμένες ψυχές στο σκοτεινό υπόγειο της ιστορίας, προσμένουν το πλήρωμα του χρόνου που θα τις δικαιώσει.

Ακόμη και σήμερα, 45 χρόνια μετά το πρόγραμμα «Apollo» της NASA το 1969 και την προσσελήνωση του ανθρώπου, στέκει ατάραχη η θεωρία που αμφισβητεί αυτά τα πρώτα βήματα στη Σελήνη. Υποστηρίζεται ακόμα από κάποιους ότι όλα όσα προβλήθηκαν ήταν σκηνοθετημένα και γυρισμένα σε κάποιο γήινο στούντιο, ώστε να πείσουν οι Αμερικανοί τον κόσμο ότι κέρδισαν τον αγώνα δρόμου προς το διάστημα απέναντι στους Ρώσους. Οι φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας που υπάρχουν από δορυφόρους στην Σελήνη που δείχνουν τους τόπους προσγείωσης της σεληνακάτου, ο παρατημένος εξοπλισμός, η σημαία και πολλά άλλα αποδεικτικά στοιχεία από τρίτα μέρη και άλλες χώρες, δεν μπορούν να ταρακουνήσουν την πακτωμένη στο μυαλό κάποιων, αγαπημένη θεωρία συνομωσίας.

Μια σχετικά νέα εξωφρενική θεωρία συνομωσίας, υποστηρίζει ότι τα αεροπλάνα που έπεσαν επάνω στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 δεν ήταν αεροπλάνα αλλά πύραυλοι καλυμμένοι με ψηφιακά ολογράμματα έτσι ώστε ο κόσμος να νομίζει ότι βλέπει αεροπλάνα. Υπάρχουν και σχετικά βίντεο που το «αποδεικνύουν». Φυσικά οι συγκεκριμένες εικασίες δεν μπορούν να σταθούν από πουθενά και είναι προκλητικές αλλά δεν παύουν να βρίσκουν κοινό το οποίο τις επεξεργάζεται στο μυαλό του σαν πιθανότητα. Αγνοώντας τη λογική, τον χείμαρρο αποδεικτικών στοιχείων και την πολυπλοκότητα της θεωρίας, η σκέψη καταλήγει σε ένα «λες;».

Αν σας φάνηκε υπερβολική η θεωρία των ολογραμμάτων της 9/11 προετοιμαστείτε για την επόμενη. Ο David Icke, μέσα από το βιβλίο του “The Biggest Secret: The Book That will Change the World” το οποίο εξέδωσε το 1999, παραθέτει τη δική του θεωρία. Υποστηρίζει λοιπόν ότι υπάρχει μια ερπετοειδής φυλή από άλλο πλανήτη, η οποία έχει εισχωρήσει στην κοινωνία μας και έχει πάρει τον έλεγχο, εγείροντας  πολέμους και φρικτά γεγονότα ώστε να προκληθεί μαζικός φόβος και μίσος. Πολλοί από τους παγκόσμιους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων και προέδρων των ΗΠΑ, είναι στην πραγματικότητα ερπετοειδή όντα μεταμφιεσμένα. Αν και μπορώ να σκεφτώ πολλούς ανθρώπους που έχουν ερπετοειδείς τάσεις, μου είναι πολύ δύσκολο έστω και να το σκεφτώ σοβαρά. Κακώς ίσως, θα έπρεπε κάθε άποψη να αξίζει μια σοβαρή και τεκμηριωμένη απάντηση. Την κρίση αυτή όμως την αφήνω σε εσάς.

Αυτού του είδους οι ακραίες συνωμοσιολογίες ευτυχώς δεν είναι συχνές ούτε ιδιαίτερα επικίνδυνες. Αυτές που έχουν μεγαλύτερη συχνότητα και διεισδυτικότητα στην κοινωνία, είναι εκείνες που τείνουν να εξηγούν επίκαιρα γεγονότα σε τοπική και όχι σε παγκόσμια κλίμακα. Μπορούν να θεωρηθούν επικίνδυνες γιατί παραπληροφορούν καθημερινά και παρασύρουν μέρος του κόσμου. Συνήθως όλες, προέρχονται από μια κρυφή ομάδα, η οποία μπορεί να αποτελείται από πλούσιους επιχειρηματίες, παραθρησκευτικούς, παραπολιτικούς κ.α. Αναλόγως της περίπτωσης, χρησιμοποιούνται από τον συνωμοσιολόγο σαν πολλές, διαφορετικές, χρωματιστές κλωστές για να κεντήσουν το απαραίτητο ύφασμα που κλείνει τα μάτια στην, συνήθως, απλούστατη αλήθεια. Είναι πάντα μια άποψη με ρηχή τεκμηρίωση και έλλειψη στοιχείων και συχνά διατυπώνεται από άσχετα με το θέμα άτομα. Ένα πιάτο-μπουφές από διάφορα κομμάτια της ιστορίας και μάλιστα πολλές φορές υπερβολικά γεμάτο. Η διάρκεια ζωής αυτών των θεωριών είναι συνήθως βραχυπρόθεσμη, παρ’ όλα αυτά κάποιες φορές, όταν προκύψει ένα νέο παρεμφερές θέμα, εμφανίζονται και πάλι για να προκαλέσουν σκέψεις και αμφιβολίες.

Οι θεωρίες συνομωσίας απεχθάνονται τη γνώση. Όταν αντικρίσουν την ειδίκευση, εξατμίζονται σαν να μην υπήρχαν ποτέ. Η μοναδική άμυνά μας είναι η διατήρηση της λογικής σκέψης και το φιλτράρισμα των όποιων απόψεων από τη γνώση των ειδικευμένων.