Οι κόκκινοι εκβιαστές

Όλες οι απεργίες είναι δίκαιες για τον ΣΥΡΙΖΑ- εκτός αν γίνονται στα μέσα που ελέγχει, οπότε είναι «εκβιαστικές».

Το 1970, την πρώτη φορά που συνελήφθη ο Λεχ Βαλέσα, η κατηγορία ήταν «αντικοινωνική συμπεριφορά». Το πραγματικό “έγκλημα” του μετέπειτα ηγέτη της πολωνικής «Αλληλεγγύης» ήταν ότι υπήρξε πρωτεργάτης της απεργίας στα ναυπηγεία Λένιν, στο Γκντανσκ, ενάντια στις αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα που επέβαλε το αυταρχικό “κομουνιστικό” καθεστώς. Όσοι διεκδικούσαν περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία, ή απλώς καλύτερες συνθήκες ζωής, διώκονταν αυτόματα ως «εχθροί του λαού» από τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού – τα οποία όμως δεν έχαναν καμία ευκαιρία να υποστηρίξουν τα εργατικά κινήματα στην καπιταλιστική Δύση.

Στην σύγχρονη Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ταχθεί ποτέ ενάντια σε καμία απεργιακή κινητοποίηση στον ιδιωτικό και -κυρίως- στον δημόσιο τομέα. Μέχρι πρόσφατα, όταν ο Κώστας Αρβανίτης, διευθυντής του ρ/σ «Στο Κόκκινο», χαρακτήρισε εκβιασμό την πρόθεση τεχνικών του σταθμού -που παρέμεναν απλήρωτοι επί δύο μήνες- να προχωρήσουν σε 48ωρη απεργία.

Είναι μήπως ανάρμοστη η σύγκριση με τις χειρότερες στιγμές των αυταρχικών, δήθεν κομουνιστικών καθεστώτων; Δεν θα μπορούσε να το θέσει κανείς καλύτερα από ό,τι οι ίδιοι οι τεχνικοί, που απάντησαν στον κ. Αρβανίτη μέσω του σωματείου τους: «Είναι η απεργία εκβιασμός; Είναι κάθε απεργία εκβιασμός; Είναι μερικές απεργίες εκβιασμός και ποιες είναι αυτές;», αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΕΤΕΡ, οι συντάκτες της οποίας εύλογα αναρωτιούνται: «Τι πρέπει να κάνει ένα πρωτοβάθμιο Σωματείο κατά την αντίληψη του κυρίου Αρβανίτη, όταν τα απλήρωτα μέλη του περιέρχονται σε αδυναμία να αντεπεξέλθουν στις ποικίλες και ασφυκτικές οικονομικές υποχρεώσεις της καθημερινότητάς τους; Πρέπει να απεργεί ή να μην απεργεί, ανάλογα με τις εκάστοτε κοινοβουλευτικές συζητήσεις;».

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο κ. Αρβανίτης εξέφρασε μία προσωπική άποψη, μόνο που δεν υπήρξε ούτε μία επίσημη αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ελέγχει τη LEFT Media Α.Ε., ιδιοκτήτρια εταιρία του «Στο Κόκκινο».

Δεν εκδόθηκε καμία ανακοίνωση. Ούτε ένα στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν βρέθηκε να καταδικάσει τη δήλωση ή έστω να κάνει λόγο για «ατυχή χαρακτηρισμό» και να υπερασπιστεί το αυτονόητο αίτημα των εργαζομένων για καταβολή των δεδουλευμένων.

Εύλογα γεννιούνται πολλά ερωτηματικά. Είναι επίσημη «γραμμή» της κομματικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζονται όλες οι απεργίες, αλλά να αποσιωπούνται αυτές που γίνονται «εν οίκω»; Έχει επιβληθεί κάποια κομματική omerta; Ισχύει αυτό που κυκλοφορεί ευρέως στη δημοσιογραφική πιάτσα, ότι δεδουλευμένα δεν οφείλονται μόνο στους εργαζομένους στο «Κόκκινο», αλλά και σε πολλούς ακόμη που εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Το σημαντικότερο όμως ερώτημα, αυτό που απασχολεί την πλειοψηφία του λαού, είναι άλλο: αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να «συμμαζέψει» τα οικονομικά ενός ραδιοφωνικού σταθμού, πώς μπορούμε να τον εμπιστευτούμε να κυβερνήσει τη χώρα και να διαχειριστεί τον κρατικό προϋπολογισμό;

ΥΓ. Οι απολυμένοι της ΕΡΤ, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε σχέδιο επαναλειτουργίας με επαναπρόσληψή τους και καταβολή μισθών υπερημερίας, να τον πιστέψουν ή όχι;